Η προσευχή που πρέπει να λέμε όταν φτιάχνουμε την Βασιλόπιτα

Όταν φτιάχνουμε βασιλόπιτα, καλό είναι να λέμε μία συγκεκριμένη προσευχή, που διώχνει μακριά την γλωσσοφαγιά και προσελκύει καλοτυχία και ευλογία.

ΗΠροσευχή που πρέπει να λέμε όταν φτιάχνουμε βασιλόπιτα, προκειμένου να υποδεχτούμε τον νέο έτος με ευλογία , να μας έρθουν όλα δεξιά και να κρατήσουμε μακριά γλωσσοφαγιά και αρνητική ενέργεια.

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΣΑΙ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΝ.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ Ἂρτος τῆς ζωῆς, ὁ ἐλεῶν καί τρέφων ἡμᾶς ἐκ τῶν Σῶν πλουσίων δωρεῶν, Σύ, ἡ πηγή τῆς ἀληθοῦς χαρᾶς καί πάσης εὐφροσύνης τῶν καρδιῶν ἡμῶν,

Αὐτός Πανάγαθε Δέσποτα εὐλόγησον τά Δῶρα ταῦτα, τήν προγονικήν ἡμῶν ταύτην κληρονομίαν καί τό ἔθιμον τοῦτο ἁγίασον, τήν βασιλόπιταν, ὡς σύμβολον συνδέσμου εἰρήνης καί ἀγάπης καί τούς μέν προσενεγκόντας εἰς πᾶν ἔργον καί Σύ εὐάρεστον κατεύθυνον, τούς δέ ἐξ αὐτῶν μεταληψομένους κραταιούς καί ὑγιαίνοντας διατήρησον ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὀνόματί Σου.

Φύλαττε δέ, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία θέμενος, ἀπό παντός κακοῦ καί πονηροῦ ἐπιτηδεύματος καί πάντας ἡμᾶς καί ἐν τῷ νέῳ ἐνιαυτῷ τῆς χρηστότητός Σου καί εὐλόγησον ἡμᾶς χορηγῶν πᾶσαν ἀγαθοδωρίαν, εὐδοκίαν καί χάριν Σου.

Πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τοῦ Οὐρανοφάντορος καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.

Άγιο Δωδεκαήμερο: Πότε επιτρέπεται η κατάλυση και πότε ισχύει αυστηρή νηστεία

Τι ισχύει για τη νηστεία από τα Χριστούγεννα έως τα Θεοφάνεια

Τι είναι και ποια νηστεία τηρείται
Η Νηστεία του Αγίου Δωδεκαημέρου αποτελεί μία από τις λιγότερο γνωστές αλλά ιδιαίτερα σημαντικές περιόδους της εκκλησιαστικής ζωής. Συνδέεται άμεσα με το ιερό χρονικό διάστημα που αρχίζει από τη Γέννηση του Χριστού και ολοκληρώνεται με τη μεγάλη εορτή των Θεοφανείων, στις 6 Ιανουαρίου.
Τι είναι το Άγιο Δωδεκαήμερο

Το Άγιο Δωδεκαήμερο περιλαμβάνει τις δώδεκα ημέρες από τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) έως και τα Θεοφάνεια (6 Ιανουαρίου). Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, η Εκκλησία μας εορτάζει μεγάλα δεσποτικά γεγονότα:

Τη Γέννηση του Κυρίου
Την Περιτομή του Χριστού και τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου
Τα Άγια Θεοφάνεια, δηλαδή τη Βάπτιση του Κυρίου στον Ιορδάνη ποταμό

Πρόκειται για περίοδο έντονης πνευματικής χαράς, δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Θεό για την ενανθρώπηση και τη φανέρωση της Αγίας Τριάδος.

Τι νηστεία είναι η Νηστεία του Αγίου Δωδεκαημέρου

Σε αντίθεση με άλλες περιόδους του εκκλησιαστικού έτους, το Άγιο Δωδεκαήμερο δεν είναι περίοδος νηστείας, αλλά κατάλυσης. Μετά την ολοκλήρωση της Νηστείας των Χριστουγέννων (15 Νοεμβρίου – 24 Δεκεμβρίου), η Εκκλησία επιτρέπει την κατάλυση «εις πάντα» όλες τις ημέρες του Δωδεκαημέρου, συμπεριλαμβανομένων Τετάρτης και Παρασκευής.

Η μόνη εξαίρεση είναι η Παραμονή των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου), η οποία είναι αυστηρή νηστεία, αντίστοιχη με τη νηστεία της Μεγάλης Παρασκευής, σε ένδειξη προετοιμασίας για τον μεγάλο αγιασμό των υδάτων.

Το πνευματικό νόημα

Η κατάλυση κατά το Άγιο Δωδεκαήμερο δεν σημαίνει χαλάρωση πνευματική, αλλά έκφραση χαράς και ελευθερίας εν Χριστώ. Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να ζήσουν αυτές τις ημέρες με προσευχή, συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, αγάπη προς τον πλησίον και ευχαριστία προς τον Θεό.

Η αληθινή νηστεία, όπως μας διδάσκουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν περιορίζεται μόνο στην τροφή, αλλά αφορά κυρίως την αποχή από την αμαρτία, την καλλιέργεια της ταπείνωσης και τη ζωντανή σχέση με τον Χριστό.

Το Άγιο Δωδεκαήμερο αποτελεί μια φωτεινή περίοδο της εκκλησιαστικής ζωής, όπου η χαρά της Γεννήσεως και η φανέρωση της Αγίας Τριάδος γεμίζουν την καρδιά του πιστού. Με πνεύμα ευγνωμοσύνης και πνευματικής εγρήγορσης, καλούμαστε να βιώσουμε το βαθύτερο νόημα αυτών των αγίων ημερών.

Βλέπεις τό κατόρθωμα της πίστης;

Καί ὅπως τό πλοῖο πού κλυδωνίζεται ἀπό τό φύσημα τῶν ἀνέμων καί καταποντίζεται ἀπό τά ἀγριεμένα κύματα ἡ ἄγκυρα πού ρίχνεται τό κρατάει ἀπό παντοῦ καί τό σταθεροποιεῖ στή μέση τοῦ πελάγους, ἔτσι ἀκριβῶς καί τό δικό μας νοῦ, ὅταν τόν κλυδωνίζουν οἱ λογισμοί πού ἐπιτίθενται ἀπ’ ἔξω, ἔρχεται ἡ πίστη καί μέ μεγαλύτερη ἀσφάλεια ἀπό τήν ἄγκυρα τόν σώζει ἀπό τό ναυάγιο καί σάν σέ γαλήνιο λιμάνι ὁδηγεῖ τό σκάφος μέ τή βεβαιότητα πού παρέχει στή συνείδηση.
Καί αὐτό πάλι φανερώνοντας ὁ Παῦλος ἔλεγε “διά τοῦτο ἔδωκεν ἀποστόλους ὁ θεός πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ”.
Βλέπεις τό κατόρθωμα τῆς πίστης, πού σάν κάποια ἄγκυρα ἀσφαλής ἔτσι διώχνει τήν τρικυμία, πράγμα πού ὁ ἴδιος πάλι λέγει γράφοντας στούς Ἑβραίους καί λέγοντας αὐτά ἀκριβῶς γιά τήν πίστη “αὐτή τήν ἔχουμε σάν ἄγκυρα ἀσφαλή καί σταθερή καί μᾶς ὁδηγεῖ στά ἐνδότερα τοῦ καταπετάσματος”…
Γιατί ὅπως τό καταπέτασμα χώριζε τά ἅγια τῶν ἁγίων ἀπό τήν ἔξω σκηνή, ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ οὐρανός, σάν καταπέτασμα παρεμβαλλόμενος ἀνάμεσα στήν κτίση, χωρίζει τά ἅγια τῶν ἁγίων ἀπό τήν ἔξω σκηνή, δηλαδή ἀπό τόν ὁρατό κόσμο, δηλαδή τά οὐράνια καί τά πάνω ἀπ’ ἀυτά, ὅπου εἰσῆλθε γιά χάρη μας πρίν ἀπό μᾶς ὁ Χριστός.
Αὐτό πού λέγει σημαίνει τό ἑξῆς, ἐκεῖ, λέγει, ὑψώνει τήν ψυχή μας ἡ πίστη, μήν ἀφήνοντας σέ κανένα ἀπό τά παρόντα δεινά νά τή ρίξει κάτω καί ἀνακουφίζοντας τούς πόνους μέ τήν ἐλπίδα τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν.
Γιατί ἐκεῖνος πού ἀποβλέπει πρός τά μελλοντικά, πού περιμένει τήν ἐλπίδα ἀπό τούς οὐρανούς καί κατευθύνει ἐκεῖ τά μάτια τοῦ νοῦ του οὔτε αἰσθάνεται τόν πόνο τῶν δεινῶν τῆς παρούσης ζωῆς, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Παῦλος δέν αἰσθανόταν καί δίδασκε τήν αἰτίαν τῆς φιλοσοφίας αὐτῆς λέγοντας “γιατί ἡ προσωρινή ἐλαφριά θλίψη προετοιμάζει γιά μᾶς ὑπερβολικά μεγάλο πλοῦτο αἰώνιας δόξης”.
Πῶς καί μέ ποιό τρόπο; “Ἐπειδή” μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς “δέν προσέχουμε αὐτά πού φαίνονται ἀλλά ἐκεῖνα πού δέ φαίνονται”. Γιατί, ὅπως τά μάτια τοῦ σώματος δέ βλέπουν τίποτε πνευματικό, ἔτσι τά μάτια τῆς πίστης δέ βλέπουν τίποτε τό ὑλικό.
Γιατί ἡ λέξη πίστη ἔχει διπλῆ σημασία. Πίστη δηλαδή λέγεται καί ἐκείνη σύμφωνα μέ τήν ὁποία οἱ ἀπόστολοι ἔκαναν τότε τά θαύματα, γιά τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔλεγε “ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καί σάν κόκκο συναπίου, θά πεῖτε σ’ αὐτό τό βουνό, πήγαινε ἀπό ἐδῶ ἐκεῖ, καί θά μεταβεῖ” …
Λέγεται λοιπόν πίστη ἐκείνη πού κάνει τά σημεῖα καί τά θαύματα, πίστη ὅμως λέγεται καί ἐκείνη πού μᾶς προετοιμάζει στό νά γνωρίσουμε τό Θεό, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ καθένας μας εἶναι πιστός, ὅπως ὅταν λέγει γράφοντας στούς Ρωμαίους “εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ καταγγέλλεται”.
Καί στούς Θεσσαλονικεῖς πάλι γράφει “ἀφ’ ἡμῶν ἐξήχηται (διαδόθηκε) ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳ, ἀλλά καί ἐν τῇ Ἀχαΐα, καί ἐν παντί τόπῳ ἡ πίστις ὑμῶν ἡ πρός τόν θεόν ἐξελήλυθε (ἔγινε γνωστή)”.
Ποιά πίστη ὑπαινίσσεται ἐδῶ; Εἶναι ὁλοφάνερο πώς ὑπαινίσσεται τήν πίστη τῆς γνώσης. Καί τό φανερώνουν αὐτό τά ἑπόμενα. “πιστεύουμε”, λέγει, “γι’ αὐτό καί κυρύσσουμε”. Τί πιστεύουμε; “Ὅτι ἐκεῖνος πού ἀνέστησε τόν Ἰησοῦ θά ἀναστήσει καί ἐμᾶς μέ τή δύναμή του”.
Ἀλλά γιατί τήν ὀνομάζει πνεῦμα πίστης καί τήν κατατάσσει στήν τάξη τῶν χαρισμάτων; Γιατί, ἄν ἡ πίστη εἶναι χάρισμα καί κατόρθωμα τῆς δωρεᾶς τοῦ Πνεύματος μόνο καί ὄχι δικό μας, οὔτε οἱ ἄπιστοι θά τιμωρηθοῦν οὔτε οἱ πιστοί θά ἐπαινεθοῦν.
Ἄν λοιπόν καί ἡ πίστη εἶναι τέτοιο πρᾶγμα καί ἐμεῖς δέν προσφέραμε τίποτε ἀλλά τά πάντα ἀνήκουν στή χάρη τοῦ Πνεύματος καί αὐτή τήν ἔσπειρε μέσα στίς ψυχές μας καί δέ θά λάβουμε κανένα μισθό γι’ αὐτά, πῶς λοιπόν ἔλεγε, “ὅποιος πιστεύει μέ τήν καρδιά του ὁδηγεῖται στή δικαίωση, καί ὅποιος ὁμολογεῖ μέ τό στόμα ὁδηγεῖται στή σωτηρία”;
Γιατί ἡ πίστη εἶναι κατόρθωμα καί τῆς ἀρετῆς τοῦ πιστοῦ. Πῶς ὅμως ἀλλοῦ ὑπαινίσσεται πάλι τό ἴδιο λέγοντας “ὅποιος ὅμως δέν ἔχει ἔργα ἀλλά πιστεύει στό Θεό πού σώζει τόν ἀσεβῆ, λογαριάζεται ἡ πίστη του γιά δικαίωση”, ἄν τά πάντα ἀνήκουν στή χάρη τοῦ Πνεύματος;
Καί πῶς ἀκόμη τόν πατριάρχη Ἀβραάμ τόν στόλισε γι’ αὐτή μέ ἄπειρα ἐγκωμιαστικά στεφάνια, γιατί παραβλέποντας ὅλα τά παρόντα πίστεψε, παρ’ ὅλο πού δέν εἶχε λόγο νά ἐλπίζει;
Γιά ποιό λόγο τήν ὀνομάζει πνεῦμα πίστης; Γιατί θέλει νά δείξει ὅτι ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς τό νά πιστέψουμε στήν ἀρχή καί τό νά ὑπακούσουμε ὅταν κληθοῦμε, καί ὅτι μετά τή θεμελίωση τῆς πίστης χρειαζόμαστε τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος, ὥστε νά μένει αὐτή διαρκῶς σταθερή καί ἀμετάβλητη.
Γιατί οὔτε ὁ Θεός οὔτε ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος ἔρχεται πρίν ἀπό τή δική μας προαίρεση, ἀλλά προσκαλεῖ καί περιμένει ὥστε ἀπό μόνοι μας καί μέ τή θέλησή μας νά προσέλθουμε· ἔπειτα, ὅταν προσέλθουμε, τότε μᾶς παρέχει ὅλη τή δική του συμμαχία.
Ἐπειδή λοιπόν καί ὁ διάβολος μετά τήν προσέλευσή μας στήν πίστη ἐμφανίζεται ἀμέσως θέλοντας νά ξεριζώσει τήν καλή αὐτή ρίζα και ἐπειγόμενος νά σπείρει τά ζιζάνια καί νά καταστρέψει τά γνήσια καί καθαρά σπέρματα, τότε χρειαζόμαστε τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος, γιά νά προστατεύει ἀπό παντοῦ τό νέο φυτό τῆς πίστης μέ κάθε μέριμνα καί φροντίδα σάν ἕνας φιλόπονος γεωργός ἐγκατεστημένος στήν ψυχή μας.
Γι’ αὐτό γράφοντας στούς Θεσσαλονικεῖς ἔλεγε “μή σβήνετε τό Πνεῦμα”, δηλώνοντας πώς ὅταν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος, θά εἴμαστε ἀκαταμάχητοι πιά γιά τόν κακό δαίμονα καί ὅλες του τίς πονηρίες. Γιατί ἄν “κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος παρά μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος”, πολύ περισσότερο δέ θά μπορέσει νά κρατήσει τήν πίστη του σταθερή καί ἀκλόνητη παρά μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πῶς ὅμως θά μπορέσουμε νά ἀποσπάσουμε τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος καί νά τό πείσουμε νά μείνει κοντά μας; Μέ ἔργα ἀγαθά καί ἄριστο τρόπο ζωῆς.
Γιατί ὅπως τό φῶς τοῦ λυχναρίου διατηρεῖται μέ λάδι καί ὅταν ξοδευθεῖ αὐτό σβήνει καί τό φῶς μαζί του καί τελειώνει, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος, ὅταν ἔχουμε νά παρουσιάσουμε ἔργα ἀγαθά καί ἡ ψυχή μας εἶναι γεμάτη ἀπό πολλή ἐλεημοσύνη, μένει ἡ φλόγα σάν νά διατηρεῖται ἀπό λάδι, ὅταν ὅμως αὐτή δέν ὑπάρχει, φεύγει καί ἀναχωρεῖ, πρᾶγμα πού ἔγινε καί στίς πέντες παρθένες…
Γιατί τό παράπτωμά τους προῆλθε μόνο ἀπό ἀδιαφορία…
Εἶναι καλό πρᾶγμα ἡ παρθενία καί ὑπερφυσικό τό κατόρθωμα. Ἀλλά τό καλό καί μεγάλο καί ὑπερφυσικό αὐτό πρᾶγμα ἄν δέν εἶναι ἑνωμένο μέ τή φιλανθρωπία, δέν θά μπορέσει νά φθάσει οὔτε στά πρόθυρα τοῦ νυμφώνα”.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και ιεροπρέπεια τελέσθηκε σήμερα, Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας, η Θεία Λειτουργία επί τη ιερά μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, καθώς και για την ονομαστική εορτή του ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου.

Στην Ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλόχιος, ενώ της πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο εορτάζωνΣεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Συλλειτούργησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Άρτης κ. Καλλίνικος, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος, Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνος, Καρθαγένης κ. Μελέτιος, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος, Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιερόθεος, Πολυάνης και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλόχιος, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφάνιος, καθώς και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τεγέας κ. Θεόκλητος.

Εκ του Ιερού Βήματος συμπροσευχήθηκαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Φωκίδος κ. Θεόκτιστος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοπρεσβύτερος ΚρεσφόντηςΠουλόπουλος, εφημέριος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού, ο οποίος αναφέρθηκε στο ιεραποστολικό και θεολογικό έργο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, καθώς και στην πνευματική και ποιμαντική προσφορά του ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε εγκάρδια τους Αρχιερείς, τον ιερό κλήρο, τις αρχές του τόπου και το ευσεβές εκκλησίασμα για την παρουσία και τις ευχές τους.

Εν συνεχεία, η Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας απένειμε οκτώ (8) υποτροφίες σε νεοεισαχθέντες φοιτητές Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, ως έμπρακτη στήριξη των νέων και ενίσχυση της εκπαιδευτικής τους πορείας. Ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη τους υποτρόφους και ευχήθηκε σε αυτούς καλή πρόοδο και επιτυχία στις σπουδές τους.

Παρέστησαν ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Ι. Λαμπρόπουλος, οι Βουλευτές Μεσσηνίας Μ. Χρυσομάλλης και Π. Μαντάς, ο Βουλευτής Καβάλας Ι. Πασχαλίδης, οι Δήμαρχοι Καλαμάτας Αθ. Βασιλόπουλος, Μεσσήνης Γ. Αθανασόπουλος, Πύλου – Νέστορος Π. Καρβέλας, Οιχαλίας Π. Γεωργακοπούλου και Θάσου Ελ. Κυριακίδης, ο Αντεισαγγελέας Εφετών Καλαμάτας Ηλ. Κωνσταντακόπουλος, η Προέδρος Πρωτοδικών Καλαμάτας Π. Τσούλη, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Περιφερειακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και άλλων τοπικών Φορέων.

Ακολούθως, στο Επισκοπικό Μέγαρο ο Σεβασμιώτατος δέχθηκε ευχές από τους Ιερείς της Μητροπόλεως, τους τοπικούς άρχοντες και πλήθος πιστών.

Ο Ιερός Χρυσόστομος και οι Χρυσόστομοι της Μεσσηνίας

Γιὰ ἕναν περίπου αἰῶνα, καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ ἔτος 1945, ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀποτελεῖ, γιὰ τὴν Μεσσηνία, ὄχι ἁπλᾶ μία ἀκόμη ἐκκλησιαστικὴ ἑορτή, ἀλλὰ «ἑορτῶν ἑορτή, καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», ἀφοῦ ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Μεσσηνίας ἀξιώθηκε νὰ ἔχει, τοὺς χρόνους αὐτούς, τρεῖς Ποιμενάρχες οἱ ὁποίοι φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Ἀναμφίβολα ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀποτέλεσε στοὺς αἰῶνες, ὑπόδειγμα ἀφιερώσεως στὴν ποιμαντικὴ διακονία, κοσμῶντας μὲ τὸ ἔργο, τὴν ἠθικὴ καὶ τὴ διδασκαλία του τὴν Ἐκκλησία. Στὴ μοναχικὴ του ζωὴ ἀσκήθηκε μὲ περισυλλογή, αὐτοεξέταση καὶ προσευχή. Ὅλη του ἡ ζωὴ ἦταν ἀφιερωμένη στὴ θυσία καὶ στὴν προσφορὰ. Ἔστρεψε τὴν προσοχὴ του στὴν ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας περιθάλποντας στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ὅσους εἶχαν ἀνάγκη.
Μεγάλη σημασία εἶχε γιὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο ἡ Παιδεία. Ἒλεγε ὅτι σκοπὸς τῆς Παιδείας εἶναι ἡ μετάληψη ἁγιότητας καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἀποβλέπει στὴ διόρθωση καὶ ὄχι στὴν τιμωρία.
Στὰ πρότυπα βήματα αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἁγίου βάδισαν καὶ οἱ δύο τελευταίοι καὶ συνεχίζει νὰ βαδίζει καὶ ὁ νῦν Ποιμενάρχης τῆς Μεσσηνίας.
Ὁ Χρυσόστομος ὁ Α’ (Δασκαλάκης) προέστη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ 1945 ἕως τὸ 1961, σὲ δύσκολες καὶ μεταβατικὲς ἐποχὲς τόσο γιὰ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.
Ὁ ἀεικίνητος Δεσπότης, ὁ Δεσπότης τῶν ἔργων καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὴν Κατοχὴ καὶ τὸν ἐμφύλιο σπαραγμὸ, ποίμνιό του, ὑπῆρξε ἄξιος διάδοχος τοῦ πάτρωνος ἁγίου του καὶ ἐφάρμοσε τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «χαίρειν μετὰ τῶν χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ τῶν κλαιόντων».
Θεματοφύλακας καὶ τηρητὴς τῶν ἱερῶν παραδόσεων τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπῆρξε ταπεινὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐπεδίωκε νὰ χαρίσει τὴν χαρὰ στὸν πονεμένο συνάνθρωπο, χωρὶς καμμία προβολή.
Ἒκανε πράξη τὰ διδάγματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως δείχνοντας, ὃπως οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὃτι ὁ θεολογικὸς λόγος διαχρονικῶς πρέπει ἐμπράκτως νὰ βοηθᾶ τὸν ἂνθρωπο, ἀφοῦ προβλήματα ὑπάρχουν σ’ ὃλες τὶς ἐποχές.
Ὁ Χρυσόστομος Δασκαλάκης ὑπῆρξε ἔργῳ καὶ λόγῳ προφητικὸς, ἀφοῦ ἔκανε πράξη τοὺς λόγους, ποὺ θὰ γράψει πενήντα περίπου ἔτη ἀργότερα, ὁ μετέπειτα ἀναλαβὼν τὴν διαποίμανση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας Σεβ. Μητροπολίτης Χρυσόστομος Γ’ (Σαββᾶτος): «Ὁ ὀρθόδοξος θεολογικὸς λόγος, μέσα στὴν τεράστια κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ μαστίζει τὴν ἀνθρωπότητα, πρέπει νὰ προβάλλει τὴν Ἐκκλησία ὡς θεσμὸ ποὺ στέκεται στὸ πλευρὸ τῶν καταπιεσμένων καὶ τῶν πτωχῶν, ποὺ δραστηριοποιεῖται ὁλοκληρωτικὰ μὲ στόχο τὴν ἀνακούφιση καὶ τὴν σωτηρία τοῦ σημερινοῦ καὶ προβληματισμένου ἀνθρώπου».
Μᾶς ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ πρώην Παραμυθίας Τίτος: «Ὁ Χρυσόστομος Δασκαλάκης ἀφῆκεν ἐποχὴν δι’ ὅσων θαυμαστῶν ἔργων ἐπετέλεσε. Τὸ ὄνομα αὐτοῦ θ’ ἀναγραφῇ εἰς τὰς δέλτους τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας.
Οὗτος ὑπῆρξε μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ μορφὴ, ἀπαράμιλλος εἰς πίστιν, ἀγάπην καὶ ἔνθεον ζῆλον πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὑπέροχος πνευματικὸς ἡγέτης, ποιμάνας τὸ θεοσεβὲς αὐτοῦ ποίμνιον θεοφιλῶς».
Ἦταν Κυριακή τοῦ Θωμά, 16 Ἀπριλίου 1961, ὅταν οἱ καμπάνες τῆς Μεσσηνίας ἠχοῦσαν χαρμόσυνα γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Ὄρθρου. Μετά ἀπό λίγη ὥρα ὅμως τὶς χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες, διαδέχθηκαν οἱ πένθιμες ἐνημερώνοντας τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης, αἰφνιδίως καὶ ἀώρως, “ἐπλήρωσε τὸ κοινὸν τοῦ βίου χρέος”.
Τὸ πένθος τοῦ λαοῦ τῆς Μεσσηνίας, ἀπὸ τὴν ἀπώλεια τοῦ μακαριστοῦ Χρυσοστόμου τοῦ Α’ (Δασκαλάκη), ἦλθε νὰ ἀπαλύνει ἡ ἐκλογή τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Β’ (Θέμελη) τοῦ ἀπὸ Θαυμακοῦ. Ἡ δράση καὶ ἡ ποιμαντική προσφορά τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου ὡς Ποιμενάρχου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, ἀλλὰ καὶ ὡς Ἐπισκόπου Θαυμακοῦ, Βοηθοῦ στὴν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, ἔχει ἀποτυπωθεῖ “χρυσοῖς γράμμασι”, στὴν νεώτερη Ἐκκλησιαστική Ἱστορία.
Ἐπιτέλεσε σημαντικὸ ἔργο στὴν Μητρόπολη Μεσσηνίας σὲ μιὰ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία οἱ κάτοικοι τῆς ἐπαρχίας αὐτῆς ἀντιμετώπιζαν σημαντικὰ οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα. Ἀνασυγκρότησε τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα καὶ Κληροδοτήματα. Ἀναζωογόνησε τὸ θεῖο κήρυγμα καὶ ὀργάνωσε Κατηχητικὰ Σχολεῖα σὲ ὅλες τὶς πόλεις καὶ κωμοπόλεις τῆς Μεσσηνίας. Ἀνήγειρε Κέντρο Νεότητας στὴν Καλαμάτα καὶ πολλὲς ἐνοριακὲς Στέγες.
Ἀναστήλωσε καὶ συντήρησε τὶς Ἱερὲς Μονὲς καὶ μερίμνησε γιὰ τὴν καταγραφὴ καὶ ἔκδοση τῆς ἱστορικῆς τους διαδρομῆς καὶ τῶν κειμηλίων τους. Ἵδρυσε τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Μουσεῖο καὶ Ἀρχεῖο ὅπου συγκέντρωσε ἱερὲς εἰκόνες, ἔγγραφα καὶ ἄλλα κειμήλια τῆς Μητροπόλεώς του καθὼς ἐπίσης καὶ Βιβλιοθήκη. Προήδρευσε σὲ πλεῖστα Διοικητικὰ Συμβούλια πνευματικοῦ φιλανθρωπικοῦ καὶ κοινωνικοῦ σκοποῦ.
Σημαντικὴ ὑπῆρξε ἡ προσφορά του στὴν τοπικὴ κοινωνία κατὰ τὴν περίοδο τῶν σεισμῶν τοῦ Σεπτεμβρίου 1986 καὶ κυρίως μετὰ ἀπὸ αὐτούς, μὲ τὴν καθημερινὴ παρουσία του πνευματική, ἠθικὴ καὶ κυρίως ὑλικὴ στοὺς σεισμοπλήκτους Μεσσηνίους καὶ μὲ τὴν ἀναστήλωση, ἀνέγερση πολλῶν σεισμοπλήκτων Ναῶν, Ἱδρυμάτων καὶ Μονῶν.
Ὑπῆρξε φιλάνθρωπος Ἱεράρχης καὶ ἡ προσφορά του στὸν ἀναγκεμένο λαὸ τῆς Μεσσηνίας ὑπῆρξε ἀρκετὰ μεγάλη. «Ἐξέχουσα καὶ πολυτάλαντος προσωπικότης, ἐργατικὸς καὶ ἀσκητικὸς στὴν βιοτή του, ἰδιαίτερη ἐκκλησιαστικὴ παρουσία καὶ αὐστηρὸς τηρητὴς τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν κανόνων…». Ἡ ἐκκλησιαστικὴ δράση του ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ πολλοὺς Ἱεράρχες στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαρακτηρίζεται ὡς ὁ “Πρύτανης” τῆς Ἱεραρχίας.
Τρίτος κατὰ σειρά, Μητροπολίτης Μεσσηνίας, φερώνυμος τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, καὶ ὄχι τυχαῖα, ὁ κατὰ τὰ τελευταῖα δεκαοκτώ ἔτη Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος Γ’ (Σαββᾶτος), τὸν Ποιμένα ποὺ θέτει “τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων”, τὸν Ἀπόστολο, Διδάσκαλο καὶ Εὐαγγελιστή τῆς Ἀγάπης καὶ τοῦ Ἦθους τοῦ Χρυσορρήμονος πατρός.
Εἶναι ὁ οδηγός καὶ σημαιοφόρος τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς θυσίας ὑπέρ τῶν ἄλλων. Εἶναι ὁ ὄντως Χρυσόστομος, ὁ διαλλακτικός, ὁ συνεκτικός καὶ ὁ δυναμικὸς ἐκφραστὴς τοῦ Ὀρθοδόξου Λόγου καὶ Πνεύματος, ὁ διδάσκαλος τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστήμης, ὁ ὁποίος δὲν στέκεται στὶς περγαμηνὲς ποὺ τὸν συνοδεύουν, οὔτε στὶς ἐπευφημίες ποὺ τοῦ προσφέρουμε, ἀλλὰ ὄντας συνειδητοποιημένος Ἂνθρωπος πάνω ἀπ’ ὅλα, ἀγωνίζεται καὶ ἀγωνιᾶ, γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα. Εἶναι ἡ λαμπάδα ἡ ἄσβεστος ποὺ φωτίζει τὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τῶν πνευματικῶν μας ἀναζητήσεων.
Ἅπαντες λοιπόν οἱ ὑπ’ αὐτοῦ ὁδηγούμενοι καὶ φωτιζόμενοι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἀναφωνοῦμε πρὸς τὸν Δεσπότην καὶ Θεόν, τοὺς ἐν σκηναῖς Δικαίων Χρυσόστομον Α’ καὶ Χρυσόστομον Β’ ἀνάπαυε εἰς αἰῶνας αἰώνων, τὸν δὲ Χρυσόστομον Γ’ κράτυνε, στήριξον καὶ “χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου Ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾶ μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας”.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΚΙΑΘΟΥ,ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗ,ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Ο Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Καραμούζης, ένας από τους διακεκριμένους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 10 Νοεμβρίου 1973 από ευσεβείς γονείς, τον Κωνσταντίνο και την Ευαγγελία Καραμούζη. Από μικρή ηλικία καλλιέργησε βαθιά πίστη στον Θεό και αγάπη για την Εκκλησία, που καθόρισαν την πορεία της ζωής του.

Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποκτώντας στέρεα θεολογική και φιλοσοφική παιδεία. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ολοκλήρωσε και το διδακτορικό του. Στη συνέχεια εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, εμβαθύνοντας στη σχέση θεολογίας και κοινωνίας.

Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου «Άρμα» στις 2 Νοεμβρίου 1996 και την επόμενη ημέρα, 8 Νοεμβρίου 1996, χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο (Βέργη). Στις 18 Απριλίου 1999 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και την ίδια ημέρα έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

Από τα πρώτα χρόνια της ιερωσύνης του ανέπτυξε πολύπλευρο έργο στην Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος. Υπηρετεί ως Ιεροκήρυκας, με φροντίδα για την πνευματική καλλιέργεια των νέων. Είναι Γραμματέας του Γραφείου Νεότητος και Αρχηγός της Κατασκηνωτικής Περιόδου Αρρένων Γυμνασίου. Παράλληλα έχει αναλάβει την ευθύνη της ποιμαντικής διακονίας των Κωφών της Εύβοιας, έργο που αποδεικνύει την ευαισθησία και την αγάπη του για όλους τους αδελφούς.

Ως υπεύθυνος της Σχολής Εκμάθησης της Νοηματικής Γλώσσας της Ιεράς Μητροπόλεως, έχει συμβάλει αποφασιστικά στην επικοινωνία με τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής και στην ενσωμάτωσή τους στην εκκλησιαστική ζωή.

Στον εκπαιδευτικό χώρο, διδάσκει στο εξ αποστάσεως μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η διδακτική του πορεία χαρακτηρίζεται από επιστημονική συνέπεια, σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους και σεβασμό στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου.

Από το 2005 υπηρετεί με την άδεια και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου έχει προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες. Από το 2022 έως σήμερα (2025) διακονεί ως Α’ Γραμματέας και Πρακτικογράφος, και με απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ορίστηκε Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, θέση ύψιστης τιμής και ευθύνης.

Έχει διατελέσει συνεργάτης της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, συμμετέχοντας σε διαλόγους που προάγουν την ενότητα και την αλληλοκατανόηση μεταξύ Εκκλησιών.

Ομιλεί άριστα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά και την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα — ικανότητα που αντικατοπτρίζει το πολυδιάστατο πνεύμα, τη μόρφωση και την ανοιχτή καρδιά του.

Η προσωπικότητα του π. Ιωάννη χαρακτηρίζεται από πνευματική ωριμότητα, θεολογικό βάθος και ανθρώπινη ευαισθησία. Το έργο του στην Εκκλησία και την κοινωνία αποτελεί παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς, ταπεινότητας και αγάπης προς τον άνθρωπο. Με λόγο γαλήνιο, πίστη ακλόνητη και διάθεση θυσιαστικής διακονίας, συνεχίζει να εμπνέει και να φωτίζει όσους τον γνωρίζουν.

Το Σώμα της Ιεράρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε με 73 ψήφους τον Αρχιμ. Ιωάννη με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Σκιάθου την 9η Σεπτεμβριου 2025

Η Ιερά Μητρόπολις Μάνης μετά θλίψεως ανακοινώνει την εκδημία του π. Ηλία Πατριαρχέα, συνταξιούχου κληρικού της.

Ο μακαριστός ιερέας γεννήθηκε το έτος 1942 και χειροτονήθηκε το έτος 1971 διάκονος και πρεσβύτερος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Γυθείου και Οιτύλου κυρό Σωτήριο. Διηκόνησε με σεμνότητα, ιερό ζήλο και φόβο Θεού αρκετές ενορίες της Αρχιερατικής Περιφερείας Αβίας έως της συνταξιοδοτήσεώς του το έτος 2011. Και μετά την συνταξιοδότησή του συνέχισε να εξυπηρετεί εφημεριακά κενά της Ιεράς Μητροπόλεώς μας μέχρι και την εκδημία του, χθες Δευτέρα 8/9/2025 κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που τελούσε στο πανηγυρίζον παρεκκλήσιο Γενεσίου της Θεοτόκου Χώρας Κέντρου και αφού μετέλαβε Σώματος και Αίματος Χριστού.

Ήταν έγγαμος και πατέρας 4 τέκνων.

Η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού π. Ηλία Πατριαρχέα θα τελεστεί το απόγευμα της Τετάρτης 10/9/2025 και ώρα 17:30 στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βορείου Δυτ. Μάνης. Το σκήνωμά του θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό στις 15:30 όπου θα αναγιγνώσκεται το Ιερό Ευαγγέλιο, έως της Εξοδίου Ακολουθίας.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία!

ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΠΟΛΥΣΕΒΑΣΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΟΒΟΛΗΣ

Με μεγάλη θλίψη και με ελπίδα αναστάσεως ενημερωθήκαμε την κοίμηση του αγαπητού μας Ιερέως πατρός Δημητρίου Ροβολή, ο οποίος επί σειρά ετών υπηρέτησε με πίστη, αγάπη, ανιδιοτελή προσφορά και αξιοσημείωτη ταπεινότητα την εμπιστευσείσα άμπελο του Χριστού και ιδιαίτερα τις δύο ενορίες Αγίας Παρασκευής Αλωνίων και Αγίου Ιωάννου Ανεμομύλου.
Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε με τη μεγάλη μάχη που έδινε ο πολυσέβαστος και αξιαγάπητος Ιερέας Οικονόμος Πατέρας Δημήτριος Ροβολής, εφημέριος των ενοριών Αγίας Παρασκευής Αλωνιών Μεσσηνίας και Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Ανεμομύλου Μεσσηνίας.
Πρέπει όπως αρμόζει να αναφέρουμε ότι ο Πατέρας Δημήτριος ήταν λίαν αγαπητός στην περιοχή μας, καθώς έχει να παρουσιάσει μεγάλο, πολύπλευρο και ποικίλο έργο άοκνης μέγιστης προσφοράς και αγάπης προς το ποίμνιό του και όχι μόνο, γι’ αυτό ήταν λίαν αγαπητός σε όλους τους ενορίτες του, αλλά και στις γειτονικές ενορίες της ευρύτερης περιοχής.
Ο αξιαγάπητος Πατέρας Δημήτριος μετά από μία ραγδαία επιδείνωση της ήδη εύθραυστης υγείας του, νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας μεταφέρθηκε στο Παναρκαδικο Νοσοκομείο της Τρίπολης, όπου σήμερα το μεσημέρι έχασε τη μάχη να κρατηθεί στην εφήμερη ζωή.
Εκ μέρους της έγκυρης ενημερωτικής σελίδας μας εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας και οδύνη μας και συγκλονισμένοι προσευχόμαστε ολόθερμα και εγκάρδια στον έναν Κύριο της ζωής και του θανάτου και αληθινό αναστημένο Θεό της αγάπης να αναπαύσει την ψυχή του μακαριστού Πατρός Δημητρίου και στην οικογένειά του, την Πρεσβυτέρα του και στον γιο του, να δώσει δύναμη, υγεία και σε όλους εμάς την ευχή του.

Η εξόδιος ακολουθία του θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό αγίου Γεωργίου Καλαμάτας την Παρασκευή 22 Αυγούστου και ώρα 18:00
όπου θα τον αποχαιρετήσουμε όλοι με την τιμή και τον σεβασμό που του αξίζει.

Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Το Μοναστήρι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑI.Μονή Παναγίας Βοήθειας Xίου

http://syndesmosklchi.blogspot.com/http://www.panagiavoitheia.gr/pages/p_ieramonixioy.html

Μόλις 3χλμ. από την πόλη, χτισμένο στο λόφο της περιοχής Φραγκο-μαχαλάς, με θέα
όλη τη χώρα του νησιού βρίσκεται, το με πολλούς κόπους, ιδρώτα και λαχτάρα του
αειμνήστου γέροντα Αγ. ΆΝΘΙΜΟΥ για την αποπεράτωση του, μοναστήρι της Παναγίας
Βοήθειας.
Ένας μοναχός με πλούσια χαρίσματα, και θεραπευτικές ικανότητες, που μπορεί ο
επισκέπτης της Μονής να λάβει γνώση μέσα από το ομώνυμο βιβλίο ‘Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ’.
Είναι από τα μοναδικά μοναστήρια, σε όλο τον Ελλαδικό χώρο που φιλοξενούσε 80
μοναχές με καθοδηγητή και πατέρα τους Τον γέροντα ΆΝΘΙΜΟ.
Κατά την περιήγηση στον προαύλιο χώρο, νοιώθει κανείς τον χρόνο να σταματάει. Ένα
φαινόμενο που είναι αισθητό σε κάθε επισκέπτη. Στο εσωτερικό του Ιερού ναού
βρίσκετε η Κάρα του Οσίου. Πολλοί επισκέπτες κατά την είσοδό τους στο ναό, γίνονται
μάρτυρες παράξενης ευωδίας, η οποία προέρχεται από το ιερό λείψανο του Αγίου.
Πηγήhttp://www.panagiavoitheia.gr/pages/p_ieramonixioy.html

Xάρτης της Χίου

—–

Αντωνίου Ν. Χαροκόπου:
«Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΒΡΥΑΙΝΗ (ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΕΝ ΧΙΩ ΙΕΡΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ)»

Ο εκλεκτός συμπατριώτης μας, Καθηγητής Φιλολογίας κ. Αντώνιος Χαροκόπος έχει
προβεί σε αρκετές εκδόσεις γύρω από κοινωνικά, εκπαιδευτικά και εκκλησιαστικά
ζητήματα του τόπου και όχι μόνον.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει μια τεράστια συγγραφική δραστηριότητα που
έχει να κάνει με μορφές της τοπικής – χιακής – Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Άνθιμος της
Χίου, ο Γέρων Παχώμιος της Ιεράς Σκήτης των Αγίων Πατέρων, ο Ιερός Παρθενών των
Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Κοντάρι, η Ιερά Σκήτη των Αγ. Πατέρων της
Πενθόδου – Χίου, κ.α. που ήλθαν να προστεθούν σε παλαιότερα έργα του όπως η
καταγραφή στοιχείων γύρω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας Ερειθιανής Βροντάδου,
κλπ. (Μάλιστα πρόσφατα εκδόθηκε με τη δική του συγγραφική επιμέλεια και φροντίδα
ο ογκώδης τόμος της Ιστορίας της Ιστορικής Σχολής της Χίου -πρώην Γυμνασίου
Αρρένων).
Σήμερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε στα χέρια μας ένα νέο πόνημα
του κ. Χαροκόπου υπό τον τίτλο «Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΒΡΥΑΙΝΗ».
Πρόκειται για τη βιογραφία της προσφάτως (το έτος 2005) κοιμηθείσης Γερόντισσας
Βρυαίνης, Ηγουμένης της Ιεράς Μονής της Παναγίας Βοηθείας Χίου.
Η μακαριστή Γερόντισσα έζησε από τα νεανικά της χρόνια στην Ιερά Μονή της
Παναγίας Βοηθείας, πλησίον του Γέροντα (Αγίου) ΑΝΘΙΜΟΥ (ΒΑΓΙΑΝΟΥ) και επέδειξε
αξιοζήλευτη υπακοή, καρτερικότητα, υπομονή, ένθεο ζήλο, προσευχή και επιμέλεια στα
της Μονής. Ήταν σπάνιος άνθρωπος και αγαπήθηκε από το σύνολο των αδελφών της
Μονής αλλά και από τους προσκυνητές της.
Ο κ. Χαροκόπος στη συλλεκτική αυτή έκδοση των 70 σελίδων σκιαγραφεί τη μορφή
της Γερόντισσας Βρυαίνης μέσα από γεγονότα που, είτε ο ίδιος είτε άλλοι έζησαν από
κοντά και καταγράφονται διεξοδικά.
Το έργο αποτελείται από 6 κεφάλαια: Τη γνωριμία του συγγραφέα με τη Γερόντισσα,
τη Βιογραφία της, την Προσέλευσή της στη Μονή και τη Μοναχική της Κουρά, την
Εκλογή και Ενθρόνισή της ως Ηγουμένης, την Οσιακή της Κοίμηση και το Πολυσχιδές
της Έργο.
Να σημειώσουμε ότι η Γερόντισσα Βρυαίνη, την οποία είχα τη θεία ευλογία να γνωρίζω
προσωπικά και να επισκέπτομαι συχνά ήταν άτομο προικισμένο από τον Θεό με αρκετά
τάλαντα όπως αυτά της συγγραφής, της καλλιτεχνίας, της οξυδέρκεια που τη διέκρινε,
κ.α. Τούτο είχε αποτέλεσμα να αφήσει ένα τεράστιο πνευματικό, διοικητικό,
συγγραφικό και καλλιτεχνικό έργο, μάλιστα δεν ήταν τυχαίο ότι η Γερόντισσα
προΐστατο του «Πολυτεχνείου» της Ιεράς Μονής.
Το βιβλίο εκδόθηκε στο καλλιτεχνικό τυπογραφείο Γεωργούλη – Συρρή και αποτελεί
έκδοση της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοηθείας.
Τον εκλεκτό Καθηγητή και συμπολίτη μας κ. Αντ. Χαροκόπο ευχαριστώ θερμά για την
επίδοση ενός αντιτύπου του έργου με ευγενική αφιέρωση.
Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» ( ΧΙΟΣ)http://www.alithia.gr/newspaper/2008/24012008/24012008,24267.html

——

Εκδόσεις της Ιεράς Μονής

Η Ιερά Μονή Παναγίας Βοήθειας Χίου έχει αναπτύξει ένα πολύ σημαντικό (ποιοτικά και
ποσοτικά) εκδοτικό έργο για τον Άγιο Άνθιμο της Χίου τον Θαυματουργό.
Με τις πρεσβείες του Αγίου Ανθίμου έχουν γίνει και γίνονται αναρίθμητα θαύματα.
Πολλά από αυτά έχουν καταγραφεί στις εκδόσεις της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοήθειας
στη Χίο, που αφορούν τον βίο και το έργο του. Σε αυτές τις εκδόσεις υπάρχουν
πάμπολλες μαρτυρίες για τα θαύματα αυτά από λαϊκούς, Ιερείς, Μοναχούς κ.τ.λ. οι
οποίοι τα έζησαν και τα κατέγραψαν στις σχετικές επιστολές τους. Υπάρχουν πολλές
αναφορές σε θαύματα που ο Άγιος βοήθησε πολλές μητέρες να αποκτήσουν παιδί στο
οποίο έδωσαν το όνομά του.

Οι εκδόσεις της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοήθειας στη Χίο συμπεριλαμβάνουν τις εξής:
– Ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης Άνθιμος Κ. Βαγιάνος (1869-1960)
[μαρτυρίες/θαύματα]
– Διδαχές Πνευματικές. Άρτος Ζωής
[διδαχές του Αγίου από τους Λόγους του προς τις Μοναχές της Μονής]
– Ακολουθία του Αγίου Ανθίμου του Χίου του Θαυματουργού
– Κανόνας Παρακλητικός και Οίκοι του Αγίου Ανθίμου της Χίου του Θαυματουργού (και
σε CD)
– Κανόνας Παρακλητικός και Οίκοι της Παναγίας Βοήθειας (και σε CD)
Επίσης κυκλοφορούν και CD με ομιλίες του Αγίου.

Ο Άγιος Άνθιμος παραδίδει την προστασία την Μονής του (Παναγια Βοήθεια Χίου) στα πανάχραντα χέρια τις Κυρίας Θεοτόκου.

[από το βιβλίο Το Aγιονήσι του Αιγαίου: Χίος, Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών]
Η θεμελίωση του μοναστηριού από τον Άγιο Άνθιμο

[από το βιβλίο Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου ο θαυματουργός: βίος – θαύματα – διδαχές 1869-1960, Mοναχού Θεοκλήτου Διονυσάτου, I.M.Παναγία Βοήθεια, Χίος ]

Το καθολικό της I.M. Παναγίας Βοηθειας στην Χίο. Εκεί φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του Αγίου Ανθίμου. Διπλα από την εκκλησία είναι ο τάφος του Αγίου.
[από το βιβλίο Το Aγιονήσι του Αιγαίου: Χίος, Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών]
ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΧΙΟΣ
(Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΧΙΟΣ)

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved
ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ
(Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΧΙΟΣ)

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
ΤΕΜΠΛΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
ΤΈΜΠΛΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.

ΤΈΜΠΛΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Τα ιερά λείψανα του Αγίου Ανθίμου
(I.Μονή Παναγίας Βοήθειας Xίου)

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.Ιερά λείψανα Αγίων τα οποία κατείχε ο Άγιος Άνθιμος και τα είχε αφιερώσει στην I.Μονή Παναγίας Βοήθειας Xίου, της οποίας είναι κτήτορας.

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Αγιογραφίες του Ιερού Ναού της I.Μονής Παναγίας Βοήθειας Χίου

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.
Αγιογραφίες του Ιερού Ναού της I.Μονής Παναγίας Βοήθειας Χίου

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.Το κελί του Γέροντα με τα προσωπικά του είδη, τα οποία διατηρούνται ως έχουν μέχρι σήμερα

(«Ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης Άνθιμος Κ.Βαγιανος 1869-1960», Τόμος Β, Ιερά Μονή Παναγίας Βοήθειας εν Χιω, Αθήνα 1982)Ο τάφος του Αγίου Ανθίμου στην I.M. Παναγίας Βοηθείας στην Χίο

[από το βιβλίο Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου ο θαυματουργός: βίος – θαύματα – διδαχές 1869-1960, Mοναχού Θεοκλήτου Διονυσάτου, I.M.Παναγία Βοήθεια, Χίος ]Το λιμάνι της Χίου

[από το βιβλίο Το Aγιονήσι του Αιγαίου: Χίος, Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών]
Πολλοί πρόσφυγες από την Σμύρνη βρήκαν καταφύγιο στη Χίο (τοιχογραφία σε Ναό της Χίου, από το βιβλίο Το Aγιονήσι του Αιγαίου: Χίος, Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών)

Ύστερα από μια σειρά αγώνων, ο Άγιος Άνθιμος
κατάφερε να κτίσει την γυναικεία Μονή της Παναγίας Βοηθείας στην Χίο, όπου φιλοξενήθηκαν μοναχές που είχαν φτάσει στην Χίο από τον διωγμό του 1914.Σύναξη των Αγίων της Χίου

[από το βιβλίο Το Aγιονήσι του Αιγαίου: Χίος, Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών]

Τι γιορτάζουμε της Ζωοδόχου Πηγής;

Γνωρίζετε τι γιορτάζουμε αύριο Παρασκευή 25 Απριλίου 2025;

Με το όνομα Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα “παλάτια των πηγών” στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη.

Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα.

Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχουν δυο εκδοχές:

α) Η πρώτη, που εξιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος αναφέρει ότι: Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ ή Λέων ο Μέγας (457 – 474 μ.Χ.), όταν ερχόταν ως απλός στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στη Χρυσή Πύλη έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας γιά νερό, μιά φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία. Πράγματι ο Λέων έκτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμή της Θεοτόκου στο χώρο εκείνο, τον οποίο και ονόμασε «Πηγή». Ο Κάλλιστος περιγράφει τη μεγάλη αυτή Εκκλησία με πολλές λεπτομέρειες, αν και η περιγραφή ταιριάζει περισσότερο στό οικοδόμημα του Ιουστινιανού. Ιστορικά πάντως είναι εξακριβωμένο, ότι το 536 μ.Χ. στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, υπό τον Πατριάρχη Μηνά 536 – 552 μ.Χ.), λαμβάνει μέρος και ο Ζήνων, ηγούμενος «του Οίκου της αγίας ενδόξου Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας εν τη Πηγή».

β) Η δεύτερη, που εξιστορεί ο ιστορικός Προκόπιος, τοποθετείται στις αρχές του 6ου αιώνα και αναφέρεται στον Ιουστινιανό. Ο Ιουστινιανός κυνηγούσε σ’ ένα θαυμάσιο τοπίο με πολύ πράσινο, νερά καί δένδρα. Εκεί, σαν σε όραμα, είδε ένα μικρό παρεκκλήσι, πλήθος λαού και έναν ιερέα μπροστά σέ μιά πηγή. «Είναι η πηγή των θαυμάτων» του είπαν. Και έχτισε εκεί μοναστήρι με υλικά που περίσσεψαν από την Αγιά Σοφιά. Ο Ι. Κεδρηνός αναφέρει ότι χτίστηκε το 560 μ.Χ.

Χρονοδιάγραμμα κυριοτέρων γεγονότων και συμβάντων

626 μ.Χ. Επιδρομή των Αβάρων, αλλά οι βυζαντινοί σώζουν το ιερό αγίασμα.
790 μ.Χ. Ο Ψευδο-κωδινός αναφέρει ότι η αυτοκράτειρα Ειρήνη επισκεύασε την εκκλησία, που ειχε πάθει μεγάλη καταστροφή από σεισμό.
869 μ.Χ. Νέα επισκευή, ύστερα από νέο σεισμό, από τον Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα (867 – 886 μ.Χ.) κατα πληροφορία του Νικηφόρου Καλλίστου.
924 μ.Χ. Σε επιδρομή των Βουλγάρων ο Συμεών καίει την εκκλησία, αλλά αναστηλώνεται αμέσως αφού το 927 μ.Χ. έγιναν εκεί οι γάμοι του ηγεμόνος των Ρώσων Πέτρου με τη Μαρία, εγγονή του Ρωμανού Λεκαπηνού.
966 μ.Χ. Έχει διασωθεί η περιγραφή μιας επίσημης τελετής στη γιορτή της Αναλήψεως, στην οποία έλαβε μέρος ο Νικηφόρος Φωκάς (963 – 969 μ.Χ.) με όλη την αυλή. Η πομπή έφτανε με πλοίο και από τη Χρυσή Πύλη συνέχιζε με άλογα. Το συγκεντρωμένο πλήθος ζητωκραύγαζε και προσέφερε λουλούδια και σταυρούς. Όταν εμφανιζόταν ο αυτοκράτωρ ο Πατριάρχης τον ασπαζόταν και στη συνέχεια έμπαιναν μαζί στο ναό, όπου στο χώρο του ιερού είχε στηθεί εξέδρα, απ᾽ όπου ο αυτοκράτωρ παρακολουθούσε τη λειτουργία. Στο τέλος της γιορτής ο αυτοκράτωρ καλούσε τον Πατριάρχη σε επίσημο τραπέζι.
1078 μ.Χ. Η μονή της Πηγής θεωρείται τόπος εξορίας, αφού εκεί απομονώνεται ο Γεώργιος Μονομάχος.
1084 μ.Χ. Ο Αλέξιος Α’ Κομνηνὸς (1081 – 1118 μ.Χ.) περιόρισε τον φιλόσοφο Ιωάννη Ιταλό στη μονή της Πηγής για να καταπαύση ο αναβρασμός που είχε δημιουργηθεί από τις ιδέες του.
1204 – 1261 μ.Χ. Το ιερό της Πηγής περιέρχεται στους Λατίνους.
1328 μ.Χ. Ο νεαρός Ανδρόνικος Γ’ ο Παλαιολόγος (1328 – 1341 μ.Χ.) χρησιμοποιεί τη μονή ως ορμητήριο πριν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη.
1330 μ.Χ. Ο Ανδρόνικος Γ’, που βρίσκεται ετοιμοθάνατος στο Διδυμότειχο, πίνει νερό από το αγίασμα της Πηγής που του έφεραν και γιατρεύεται.
1341 μ.Χ. Ιερέας της Πηγής, ονόματι Γεώργιος, είναι μάρτυρας σε νοταριακή πράξη.
1347 μ.Χ. Η Ελένη, κόρη του Ιωάννου Καντακουζηνού, παρουσιάζεται στο μέλλοντα σύζυγό της Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγο (1341 – 1391 μ.Χ.) ντυμένη με την επίσημη ενδυμασία της αυτοκράτειρας, μέσα στον ιερό χώρο της Πηγής. Σύμφωνά με παλαιό έθιμο η μέλλουσα αυτοκράτειρα όταν έφθανε στην Πόλη από τα μέρη της ξηράς έπρεπε να συναντηθεί με τον αυτοκράτορα στην Πηγή.
1422 μ.Χ. Κατα τη διάρκεια της πολιορκίας της Κωνσταντινουπόλεως ο σουλτάνος Μουράτ Β’ εγκαταστάθηκε μέσα στην εκκλησία.
1547 μ.Χ. Ο Pierre Gylles σημειώνει το 1547 μ.Χ. ότι η εκκλησία δεν υπάρχει πια, αλλά οι ασθενείς εξακολουθούν να επισκέπτονται την Πηγή.
1727 μ.Χ. Ο μητροπολίτης Δέρκων Νικόδημος έχτισε ναΐσκο και ανανέωσε τη λατρεία. Οι Αρμένιοι ζητούσαν συμμετοχή στο ιερό της Πηγής, αλλά η μεγάλη παράδοση και τα σουλτανικά φιρμάνια αναγνώριζαν την κυριότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
1825 μ.Χ. Καταστροφή της πηγής από τους γενίτσαρους.
1827 μ.Χ. Ανεύρεση της Ιεράς εικόνας της Θεοτόκου εικονιζόμενη υπέρ της Ζωοδόχου Πηγής.
1833 μ.Χ. Ο πατριάρχης Κωνστάντιος Α’ (1830 – 1834 μ.Χ.), με άδεια του σουλτάνου, έχτισε τη σημερινή εκκλησία, της οποίας τα εγκαίνια έγιναν το 1835 μ.Χ. Σήμερα, εκτός από τη μεγάλη εκκλησία, λατρευτικό κέντρο του μεγάλου κτιριακού συγκροτήματος αποτελεί ο υπόγειος ναός της Ζωοδόχου Πηγής, όπου η δεξαμένη με το αγίασμα και τα ψάρια.
Γράφοντας τον 14ο αι. μ.Χ. για το αγίασμα της Πηγής ο Νικηφόρος Κάλλιστος παραθέτει, από διάφορες πηγές, ένα κατάλογο 63 θαυμάτων, από τα οποία τα 15 φθάνουν ως την εποχή του. Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο.

Απ’ εδώ διαδόθηκε ο τύπος της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας. Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ΄ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινήσίμου Εβδομάδας.

Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 μ.Χ. ένας καλόγερος τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι.

Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.