Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης πρ. Παραμυθίας Τίτος


Εκοιμήθη σήμερα, Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025 ο Μητροπολίτης πρ. Παραμυθίας κυρός Τίτος.
Ο Σεβασμιώτατος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 94 ετών, στο Γενικό Νοσοκομείο της Πρέβεζας όπου νοσηλευόταν.
Το πρόγραμμα της νεκρώσιμου ακολουθίας η οποια θα τελεσθεί στον Μητροπολιτικό ιερό Ναό του Αγίου Δονάτου Παραμυθιάς, αναμένεται να ανακοινωθεί από την Ιερά Μητρόπολη.
Λίγα λόγια για τον μακαριστό Μητροπολίτη Τίτο
Ο κατά κόσμον Σωτήριος Παπανάκος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1931.
Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1964.
Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1966.
Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Κεφαλληνίας.
Στις 17 Ιουλίου 1974 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου.
Στις 18 Αυγούστου 2023 υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία έγινε αποδεκτή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 25 Αυγούστου 2023.

Πατριαρχικό Τρισάγιο για τον μακαριστό Μητροπολίτη πρ. Θεσσαλονίκης Άνθιμο


Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος το απόγευμα της Πέμπτης, 13 Μαρτίου 2025, μετά το Μ. Απόδειπνο στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, τέλεσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου πρώην Θεσσαλονίκης κυρού Ανθίμου, περιστοιχούμενος από Αρχιερείς του Θρόνου, κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής, και προσκυνητές από το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων ομίλους εκπαιδευτικών και μαθητών από την Ν. Πεντέλη Αττικής και την Αργολίδα, καθώς και όμιλος αστυνομικών από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.
Στην εξόδιο Ακολουθία του αειμνήστου Ιεράρχου, τον Παναγιώτατο θα εκπροσωπήσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων.

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης πρ. Θεσσαλονίκης Άνθιμος


Εκοιμήθη σήμερα, Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025 ο Μητροπολίτης πρ. Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος σε ηλικία 91 ετών.
Να αναφερθεί ότι ο Μητροπολίτης Άνθιμος είχε υποβάλει την παραίτησή του το 2023 λόγω προβλημάτων υγείας.
Σύμφωνα με πληροφορίες η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεσθεί το Σάββατο 15 Μαρτίου και ώρα 12:00 το πρωί στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.
Λίγα λόγια για τον μακαριστό Μητροπολίτη Άνθιμο
Ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Ἄν­θι­μος (κα­τά κό­σμον Δι­ο­νύ­σι­ος) Ρούσ­σας τοῦ Δη­μη­τρί­ου, ἐ­γεν­νή­θη τό ἔ­τος 1934 στήν Σαλ­μώ­νη Πύρ­γου Ἠ­λεί­ας.
Ἐ­πε­ρά­τω­σε τίς ἐ­γκύ­κλι­ες σπου­δές του τό 1952 ὁ­πό­τε καί ἐ­πέ­τυ­χε χω­ρι­στά στίς εἰ­σι­τή­ρι­ες ἐ­ξε­τά­σεις τῆς Φι­λο­σο­φι­κῆς καί τῆς Νο­μι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν.
Ἐ­πέ­λε­ξε τήν Φι­λο­σο­φι­κή Σχο­λή τῆς ὁ­ποί­ας ἔ­λα­βε τό πτυ­χί­ο τό 1957, ὑ­πη­ρέ­τη­σε δέ ὡς ἄ­μι­σθος βο­η­θός τῆς ἕ­δρας τῆς Βυ­ζα­ντι­νῆς Φι­λο­λο­γί­ας.
Ἐ­ξε­πλή­ρω­σε τίς στρα­τι­ω­τι­κές του ὑ­πο­χρε­ώ­σεις, ὑ­πη­ρε­τή­σας ὡς ἔ­φε­δρος ἀ­ξι­ω­μα­τι­κός στήν Ἑλ­λη­νι­κή Ἀ­ε­ρο­πο­ρί­α.
Ταυ­τό­χρο­να ἐ­νε­γρά­φη στήν Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν τῆς ὁ­ποί­ας ἔ­λα­βε τό πτυ­χί­ον τό 1963. Ἤ­δη ἀ­πό τό 1959 ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε ὡς Φι­λό­λο­γος κα­θη­γη­τής στόν Ἐκ­παι­δευ­τι­κό Ὀρ­γα­νι­σμό τῆς «Ἑλ­λη­νι­κῆς Παι­δεί­ας» ὅ­που χρη­μά­τι­σε καί Δι­ευ­θυ­ντής τοῦ Γυ­μνα­σί­ου της.
Χει­ρο­το­νή­θη­κε δι­ά­κο­νος τό 1964 ἀ­πό τόν Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­τη Θή­ρας Γα­βρι­ήλ καί πρε­σβύ­τε­ρος ὑ­πό τοῦ ἰ­δί­ου ἀρ­χι­ε­ρέ­ως τό 1965 ὁ­πό­τε καί ἔ­λα­βε τό ὀ­φίκ­κι­ον τοῦ Ἀρ­χι­μαν­δρί­του.
Δι­ο­ρί­στη­κε Προ­ϊ­στά­με­νος στόν Ἱ­ε­ρό Να­ό Ἁ­γί­ου Βα­σι­λεί­ου τῆς ὁ­δοῦ Με­τσό­βου Ἀ­θη­νῶν, ὅ­που πα­ρέ­μει­νε μέ­χρι τό 1974.
Ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τοῦ ἀ­νέ­θε­σε ἀ­μέ­σως τήν σύ­ντα­ξη τοῦ ἐ­ποι­κο­δο­μη­τι­κοῦ φυλ­λα­δί­ου « Φω­νή Κυ­ρί­ου» τό ὁ­ποῖ­ο δι­ηύ­θυ­νε γι­ά ἕ­ξι χρό­νι­α.
Τό 1966 πα­ραι­τεῖ­ται ἀ­πό τῆς θέ­σε­ώς του ὡς κα­θη­γη­τοῦ καί το­πο­θε­τεῖ­ται Δι­ευ­θυ­ντής Κη­ρύ­γμα­τος στήν Ἀ­πο­στο­λι­κή Δι­α­κο­νί­α.
Τό 1968 ὁ τό­τε ἀρ­χι­μαν­δρί­της Ἄν­θι­μος Ρούσ­σας δι­ο­ρί­ζε­ται ἀ­πό τήν ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο Δι­ευ­θυ­ντής τοῦ Φοι­τη­τι­κοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Οἰ­κο­τρο­φεί­ου, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας ἀ­πό ἐ­κεῖ πολ­λές γε­νε­ές θε­ο­λό­γων καί κλη­ρι­κῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Τήν θέ­ση αὐ­τή κρά­τη­σε μέ­χρι τήν εἰς ἐ­πί­σκο­πον προ­α­γω­γήν του τό 1974.
Ἐ­πί πλέ­ον ἀ­πό τό 1968 ἀ­να­λαμ­βά­νει τήν εὐ­θύ­νη τῶν ἐκ­δό­σε­ων καί τοῦ Τυ­πο­γρα­φεί­ου τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Δι­α­κο­νί­ας ἐ­πι­τυγ­χά­νο­ντας σο­βα­ρές καί πο­λυ­τε­λεῖς ἐκ­δό­σεις.
Τό 1971 ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τοῦ ἀ­να­θέ­τει τήν με­τα­τρο­πή καί προ­ε­τοι­μα­σί­α τοῦ κτι­ρί­ου τῶν Ὑ­πη­ρε­σι­ῶν της κα­θώς καί τοῦ Συ­νο­δι­κοῦ Με­γά­ρου, ὅ­που μέ­χρι σή­με­ρα στε­γά­ζε­ται.
Τό ἴ­δι­ο ἔ­τος 1971 , ἐ­ορ­τά­σθη­κε ἡ Ἐ­θνι­κή 150ετηρίδα καί ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος ἀ­να­θέ­τει πά­λι στόν ἀρ­χιμ. Ἄν­θι­μο Ρούσ­σα τήν εὐ­θύ­νη γι­ά τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή συμ­με­το­χή στόν ἐ­ορ­τα­σμό κα­θώς καί τήν ἐ­κτέ­λε­ση προ­γράμ­μα­τος φι­λο­ξε­νί­ας ξενα­γή­σε­ως τῶν ἀ­φι­χθέ­ντων ἐκ­προ­σώ­πων των ἀ­νά τόν κό­σμο Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν.
Τόν Μά­ι­ο τοῦ 1972 ἐκ­προ­σω­πεῖ τήν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος στήν ἐ­κλο­γή καί ἐν­θρό­νι­ση τοῦ Πα­τρι­άρ­χου Βουλ­γα­ρί­ας Μα­ξί­μου.
Τό 1974 στίς 13 Ἰ­ου­λί­ου, ἐ­κλέ­γε­ται ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δό της Ἱ­ε­ραρ­χί­ας Μη­τρο­πο­λί­της Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως Τρα­ϊ­α­νου­πό­λε­ως καί Σα­μο­θρά­κης.
Ἡ χει­ρο­το­νί­α του ἔ­γι­νε στίς 14 Ἰ­ου­λί­ου 1974 στόν Ἱ­ε­ρό Να­ό τοῦ Ἁ­γί­ου Βα­σι­λεί­ου τῆς ὁ­δοῦ Με­τσό­βου, ἀ­πό τόν Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­τη Θή­ρας Γα­βρι­ήλ. Συλ­λει­τούρ­γη­σαν καί πα­ρευ­ρέ­θη­σαν οἱ ἀρ­χι­ε­ρεῖς: Γυ­θεί­ου, Δρά­μας, Με­σο­γαί­ας, Κο­ζά­νης, Μα­ντι­νεί­ας, Ρό­δου, Καρ­πά­θου, Και­σα­ρι­α­νῆς καί ὁ τό­τε Ἐ­πί­σκο­πος Ἀν­δρού­σης Ἀ­να­στά­σι­ος, νῦν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἀλ­βα­νί­ας.
Στίς 30 Ἰ­ου­λί­ου 1974 ἐν­θρο­νί­ζε­ται στήν Ἀ­λε­ξαν­δρού­πο­λη. Στόν ἐν­θρο­νι­στή­ρι­ο Λό­γο τοῦ ἀ­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά:
«­.­.. ἐν φό­βῳ καὶ συ­ναι­σθή­σει βα­ρεί­ας εὐ­θύ­νης, ᾖλ­θον σή­με­ρον πρὸς ὑ­μᾶς. Ὅ­μως ἀ­δελ­φοί μου, «οὐκ ᾖλ­θον δι­α­κο­νη­θή­ναι, ἀλ­λὰ δι­α­κο­νῆ­σαι». Με­γα­λύ­νω τὸ Ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ, ὅ­τι τῇ Ἐ­κεί­νου χά­ρι­τι καὶ δυ­νά­μει εἰ­σέρ­χο­μαι σή­με­ρον εἰς τὴν πό­λιν ταύ­την, τὸν κα­θα­ρὸν καὶ ἀ­μι­γῆ τῆς Θρᾴ­κης Πα­ρά­δει­σον. Πε­ρὶ τῆς Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως καὶ τῆς πε­ρι­βαλ­λού­σης ταύ­την ἐ­παρ­χί­ας πολ­λὰ ἤ­κου­σα πα­ρὰ πολ­λῶν ἐν τῇ πρω­τευ­ού­σῃ ἀ­δελ­φῶν, ἀ­φο­ρῶ­ντα εἰς τὰς φυ­σι­κὰς τοῦ ἱ­ε­ροῦ τού­του τό­που καλ­λο­νάς, μά­λι­στα δὲ εἰς τὴν εὐ­γέ­νει­αν, τὸ ἦ­θος καὶ τὴν πνευ­μα­τι­κὴν καλ­λι­έρ­γει­αν τῶν κα­τοί­κων, ὅ­περ καὶ σπου­δαι­ό­τε­ρον πά­ντων θε­ω­ρῶ.­.­.­».
Κα­τά τά τρι­ά­ντα ἔ­τη τῆς ἀρ­χι­ε­ρα­τεί­ας του στήν Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως, δι­ωρ­γά­νω­σε ὑ­πο­δει­γμα­τι­κὰ τὸ λα­τρευ­τι­κό, τὸ κη­ρυ­κτι­κὸ καὶ τὸ φι­λαν­θρω­πι­κὸ ἔρ­γο τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως. Ἐ­με­ρί­μνη­σε ὥ­στε νὰ ἔ­χουν ὅ­λα τὰ χω­ρι­ὰ καὶ οἱ οἰ­κι­σμοὶ ἐ­φη­με­ρί­ους ἀ­ξί­ους τῆς ἀ­πο­στο­λῆς των.
Ἔ­κτι­σε ἐκ θε­με­λί­ων μὲ προ­σω­πι­κή του φρο­ντί­δα 35 νέ­ες Ἐκ­κλη­σί­ες ποὺ εὑ­ρί­σκο­νται ὅ­λες σὲ λει­τουρ­γί­α.
Ἐ­πὶ μί­α 30ετία 4 – 5 ἀρ­χι­μαν­δρῖ­τες ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κες καὶ πλεῖ­στοι ἐ­φη­μέ­ρι­οι θε­ο­λό­γοι, κη­ρύσ­σουν καὶ ἐ­ξο­μο­λο­γοῦν στὰ χω­ρι­ὰ καὶ στὶς πό­λεις.
Ἕ­να ξε­χω­ρι­στὸ ἔρ­γο τοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Ἀν­θί­μου εἶ­ναι ἡ θε­με­λί­ω­ση καὶ ἡ ἀ­νέ­γερ­ση δύ­ο νέ­ων ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν στὸν Ἕ­βρο.
Ἡ Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ Κοι­μή­σε­ως τῆς Θε­ο­τό­κου, γνω­στὴ ὡς «Πα­να­γί­α τοῦ Ἕ­βρου» μὲ 45 μο­να­χὲς σή­με­ρα καὶ ὑ­πο­δει­γμα­τι­κὴ μο­να­στι­κὴ ζω­ή, στὴν πε­ρι­ο­χὴ τῆς Μά­κρης.
Ἡ Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ τοῦ ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Θε­ο­λό­γου στὸ Ἀ­ε­το­χώ­ρι Ἕ­βρου μὲ 15 ἐγ­γε­γραμ­μέ­νους ἱ­ε­ρο­μο­νά­χους. Δι­α­θέ­τει ξε­νῶ­να 50 ἐ­πι­σκε­πτῶν καὶ συ­νε­δρι­α­κὸ κέ­ντρο ποὺ ἤ­δη χρη­σι­μο­ποι­εῖ­ται.
Δι­ωρ­γά­νω­σε καὶ ἐ­λει­τούρ­γη­σε τὸ Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ Μου­σεῖ­ο Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως ποὺ με­τὰ ἀ­πὸ 15 χρό­νι­α λει­τουρ­γί­ας ἀ­να­συ­γκρο­τή­θη­κε ἐ­πὶ ἐ­πι­στη­μο­νι­κῆς μου­σει­ο­λο­γι­κῆς βά­σε­ως, πά­ντο­τε στὸ κτί­ρι­ο τῆς Λε­ο­ντα­ρι­δεί­ου Σχο­λῆς μὲ εὐ­ρω­πα­ϊ­κὸ πρό­γραμ­μα.
Ἀπὸ τὸ 1974 ἀνελλειπῶς ἐκδίδει τὸ γνωστὸ διμηνιαῖο ἐκκλησιαστικὸ περιοδικὸ «ΓΝΩΡΙΜΙΑ», τοῦ ὁποίου καὶ ἐπιμελεῖται προσωπικῶς.
Στὸν το­μέ­α τῆς Φι­λαν­θρω­πί­ας ἀ­νή­γει­ρε ἐκ θε­με­λί­ων καὶ λει­τούρ­γη­σε ὑ­πὸ τὴν ἀ­κά­μα­τη μέ­ρι­μνά του τὰ ἑ­ξῆς Ἱ­δρύ­μα­τα:
Τό Σταυ­ρί­δει­ο Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ Μα­θη­τι­κὸ Οἰ­κο­τρο­φεῖ­ο Ἀρ­ρέ­νων «Ὁ ἅ­γι­ος Στέ­φα­νος» δυ­νά­με­ως 70 κλι­νῶν.
Τό Σταυ­ρί­δει­ο ἵ­δρυ­μα χρο­νί­ως πα­σχό­ντων «ὁ ἅ­γι­ος Κυ­πρι­α­νός», δυ­νά­με­ως 115 κλι­νῶν. Πρό­κει­ται γι­ὰ ἕ­να πρό­τυ­πο νο­ση­λευ­τή­ρι­ο ἀ­νι­ά­των μὲ τε­ρά­στι­α προ­σφο­ρὰ στὴν ευ­ρύ­τε­ρη πε­ρι­ο­χὴ τῆς Θρά­κης.
Τὸ Ἐ­νο­ρι­α­κὸ Κέ­ντρο τοῦ ἁ­γί­ου Ἐ­λευ­θε­ρί­ου Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως μὲ συσ­σί­τι­ο γι­ὰ ἀ­πό­ρους κα­τοί­κους τῆς πε­ρι­ο­χῆς.
Ἤ­δη δὲ ἀ­πο­πε­ρα­τώ­νε­ται τὸ νὲ­ο Νι­άρ­χει­ο ἵ­δρυ­μα πε­ρι­θάλ­ψε­ως ἐ­γκα­τα­λε­λει­μέ­νων παι­δι­ῶν καὶ ἀ­γά­μων μη­τέ­ρων «Ὁ ἅ­γι­ος Στυ­λι­α­νός», μὲ δω­ρε­ὰ τοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος «Σταῦ­ρος Νι­άρ­χος».
Ἐ­πί­σης κα­τὰ τὴν τρι­α­ντα­κο­ντα­ε­τῆ Ἀρ­χι­ε­ρα­τεί­α του φρό­ντι­σε γι­ὰ τὴν συ­ντή­ρη­ση καὶ ἀ­να­βά­θμι­ση τῶν ἑ­ξῆς προ­ϋ­ο­παρ­χό­ντων φι­λαν­θρω­πι­κῶν δο­μῶν:
Ἰ­ω­α­κεί­μει­ο Γη­ρο­κο­μεῖ­ο δυ­νά­με­ως 68 κλι­νῶν.Δε­δο­μέ­νης τῆς πα­λαι­ό­τη­τος τῶν ἐ­γκα­τα­στά­σε­ών του, τῶν αὐ­ξα­νο­μέ­νων ἀ­να­γκῶν καὶ μὲ τὴν προ­ο­πτι­κὴ τῆς ἀ­να­βα­θμί­σε­ως τῶν ὐ­πη­ρε­σι­ῶν του, ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος ἔ­χει ἀ­πὸ και­ροῦ ἐ­ξα­σφα­λί­σει τὸ οἰ­κό­πε­δο, ἀρ­χι­τε­κτο­νι­κὴ με­λέ­τη καὶ ἔ­θε­σε τὴν βά­ση γι­ὰ τὴν ἐ­ξα­σφά­λι­ση χρη­μα­το­δο­τή­σε­ως γι­ὰ τὴν ἀ­νέ­γερ­ση νέ­ου Ἰ­ω­α­κει­μεί­ου Γη­ρο­κο­μεί­ου.
Τὸ «Τα­μεῖ­ο Εὐ­ποι­ΐ­ας» γι­ὰ βο­η­θή­μα­τα σὲ ἀ­πό­ρους καὶ ἀ­σθε­νεῖς καθ΄ ὅ­λη τὴ δι­άρ­κει­α τοῦ χρό­νου.
Μα­θη­τι­κὲς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὲς Κα­τα­σκη­νώ­σεις μὲ 450 – 500 παι­δι­ὰ κά­θε κα­λο­καῖ­ρι στὶς μό­νι­μες ἐ­γκα­τα­στά­σεις τῆς Μά­κρης.
Μὲ στό­χο τὸν ἐκ­συγ­χρο­νι­σμὸ τῶν ἐ­γκα­τα­στά­σε­ων καὶ τὴν δι­εύ­ρυν­ση τῶν ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κῶν δυ­να­το­τή­των, πρὸ ἔ­τους ἀ­νή­γει­ρε δι­ώ­ρο­φο κτί­σμα μὲ ὑ­πό­γει­ο, ὡς Κέ­ντρο Συ­να­ντή­σε­ως Νέ­ων καὶ Κα­τα­σκη­νω­τῶν, μὲ πλήρως ἐξοπλισμένη κουζίνα καὶ τραπεζαρία στὸ ἰσόγειο, αἴθουσα συνεδρίων καὶ διαλέξεων στὸν ὄροφο καὶ χώρους ἀναψυχῆς στὸ ὑπόγειο.
Ὅ­λα τὰ ἀ­νω­τέ­ρω ἔρ­γα ἔ­χουν σχε­δι­α­σθεῖ μὲ τὸ προ­σω­πι­κὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του καὶ ἔ­χουν ἐ­κτε­λε­σθεῖ μὲ αὐ­τε­πι­στα­σί­α.
Τὰ τε­λευ­ταῖ­α ὑ­πὸ ἀ­πο­πε­ρά­τω­ση ἔρ­γα τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του στὴν Ἀ­λε­ξαν­δρού­πο­λη εἶ­ναι τὰ ἑ­ξῆς:
Ὁ με­γά­λος δι­ώ­ρο­φος ἐ­νο­ρι­α­κὸς Να­ὸς Ὑ­ψώ­σε­ως Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ – Νέ­α Κο­σμο­σώ­τη­ρα Φε­ρῶν Ἕ­βρου, εἰς ἀ­ντι­κα­τά­στα­ση τοῦ μέ­χρι σή­με­ρα χρη­σι­μο­ποι­ου­μέ­νου Βυ­ζα­ντι­νοῦ μνη­μεί­ου τῆς Πα­να­γί­ας Κο­σμο­σω­τή­ρας τοῦ 12ου αι.
Ὁ Ἱ­ε­ρὸς Να­ὸς Πά­ντων τῶν Θρα­κῶν Ἁ­γί­ων στὸν πε­ρί­βο­λο τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἀ­ε­το­χω­ρί­ου.
Τὸ «ΑΝ­ΘΙ­ΜΕΙ­Ο» Πο­λι­τι­στι­κὸ Κέ­ντρο. Ἕ­να ση­μα­ντι­κὸ ἔρ­γο ποὺ κτί­ζε­ται σὲ ἰ­δι­ό­κτη­το οἰ­κό­πε­δο τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως μὲ πρό­γραμ­μα τοῦ Γ΄ Κ.Π.Σ. καὶ προ­ϋ­πο­λο­γι­σμὸ πε­ρί­που 2,2 ἐ­κα­τομ­μύ­ρι­α Εὐ­ρώ.
Στὸν το­μέ­α τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς τέ­χνης καὶ πο­λι­τι­στι­κῆς κλη­ρο­νο­μι­ᾶς λει­τουρ­γοῦν στὴν Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ Πα­να­γί­ας τοῦ Ἕ­βρου ἐρ­γα­στή­ρι­α Κη­ρο­πλα­στι­κῆς, Ἱ­ε­ρορ­ρα­πτι­κῆς καὶ Ἁ­γι­ο­γρα­φί­ας, ἐ­νῶ ἀ­πὸ τὸ 2002 ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος ἵ­δρυ­σε τὸ Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ Ἵ­δρυ­μα κοι­νω­νι­κῆς καὶ πο­λι­τι­στι­κῆς Προ­σφο­ρᾶς «ὁ ἅ­γι­ος Ἰ­ω­σήφ», στὸ ὁ­ποῖ­ο λει­τουρ­γεῖ μὲ με­γά­λη ἐ­πι­τυ­χί­α Ξυ­λο­γλυ­πτι­κὸ ἐρ­γα­στή­ρι­ο.
Ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Ἄν­θι­μος, δι­ε­τέ­λε­σε Το­πο­τη­ρη­τής τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δι­δυ­μο­τεί­χου, Ὀ­ρε­στι­ά­δος καί Σου­φλί­ου ἀ­πό τό 1986 μέ­χρι τό 1989. Ἐ­ξε­προ­σώ­πη­σε τήν Ἐκ­κλη­σί­α της Ἑλ­λά­δος στίς ἑ­ορ­τές Κυ­ρίλ­λου καί Με­θο­δί­ου στό Βα­τι­κα­νό το 1985, καί στήν ἐν­θρό­νι­ση τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που τῆς Κα­ντερ­βου­ρί­ας τῆς Ἀγ­γλι­κα­νι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τό 1991.
Συμ­με­τέ­σχε σέ ἐ­πί­ση­μες ἀ­πο­στο­λές στό ἐ­ξω­τε­ρι­κό, ὅ­πως αὐ­τὴ στὴν Μό­σχα τὸ 2001 καί σέ ἱ­ε­ραρ­χι­κές Συ­νά­ξεις στό Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο. Δι­ο­ρί­στη­κε ἐκ­πρό­σω­πος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας στό Ἐ­θνι­κό συμ­βού­λι­ο Ρά­δι­ο­τη­λε­ο­ρα­σε­ως μέ­χρι τή δι­ά­λυ­σή του τόν Ὀ­κτώ­βρι­ον τοῦ 1993.
Κα­τά γε­νι­κή ὁ­μο­λο­γί­α, ἡ ἐ­πί­λυ­ση τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ζη­τή­μα­τος πού προ­έ­κυ­ψε ἀ­πό τήν δι­α­μά­χη Ἐκ­κλη­σί­ας καί Πο­λι­τεί­ας τόν χει­μώ­να τοῦ 1987 μέ ἀ­φορ­μή τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή Πε­ρι­ου­σί­α, ὀ­φεί­λε­ται στούς χει­ρι­σμούς τοῦ τό­τε Μη­τρο­πο­λί­του Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως Ἀν­θί­μου Ρούσ­σα.
Τὸ ἔ­τος 2000 ὡ­ρί­σθη­κε ὑ­πεύ­θυ­νος τῆς δι­ορ­γα­νώ­σε­ως τῆς με­γά­λης λα­ο­συ­νά­ξε­ως τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης γι­ὰ τὸ ζή­τη­μα τῶν ταυ­το­τή­των, ἀ­πο­στο­λὴ ποὺ ἔ­φε­ρε εἰς πέ­ρας μὲ με­γά­λη ἐ­πι­τυ­χί­α.
Ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος ὡς Μη­τρο­πο­λί­της Ἀλεξανδρουπόλεως ἐ­ταύ­τι­σε τὴν ζω­ὴ του μὲ τὴν ζω­ὴ τῶν κα­τοί­κων τοῦ Ἕ­βρου καὶ ἀ­νε­δεί­χθη ὁ γνη­σι­ώ­τε­ρος, ὁ κα­ταλ­λη­λό­τε­ρος καὶ ὁ μο­νι­μώ­τε­ρος κή­ρυ­κας τῶν ἀ­να­γκῶν καὶ τῶν προ­βλη­μά­των ὅ­λου τοῦ λα­οῦ τῆς Θρά­κης.
Μὲ ὁ­μι­λί­ες, πα­ρα­στά­σεις, συ­νε­ντεύ­ξεις, δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες καὶ ἔ­ντυ­πες ἐκ­δό­σεις κα­τέ­στη­σε γνω­στὰ τὰ αἰ­τή­μα­τα τῶν συ­μπα­τρι­ω­τῶν μας στὸ Κρά­τος, στὸν πο­λι­τι­κὸ κό­σμο καὶ σ΄ ὅ­λη τὴν κοι­νὴ ἑλ­λη­νι­κὴ γνώ­μη.
Ἡ Ἀ­λε­ξαν­δρού­πο­λη καὶ ὁ Ἕ­βρος ὀ­φεί­λουν τὴν ἵ­δρυ­ση καὶ τὴν λει­τουρ­γί­α τῆς Ἰ­α­τρι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Δη­μο­κρι­τεί­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου στὸ Μη­τρο­πο­λί­τη κ. Ἄν­θι­μο.
Ἀ­πὸ τὸ 1975 καὶ ἐ­πὶ δώ­δε­κα χρό­νι­α καὶ πλέ­ον ἐ­κρά­τη­σαν οἱ ἀ­γῶ­νες αὐ­τοί. Ἡ ἱ­στο­ρι­κή πο­ρεί­α τοῦ λα­οῦ τοῦ Ἔ­βρου, οἱ ἀ­περ­γεῖ­ες, τά δη­μο­σι­εύ­μα­τα, ἡ ἀ­νοι­κτή ἐ­πι­στο­λή στόν κ. Κα­ρα­μαν­λή πού δη­μο­σι­εύ­θη­κε στό «ΒΗ­ΜΑ» καί στήν «ΚΑ­ΘΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΗ», τά ψη­φί­σμα­τα, τά συν­θή­μα­τα, τά φέ­ιγ-βο­λάν, οἱ ἀ­πο­φά­σεις, οἱ κα­ταγ­γελ­λί­ες εἶ­ναι ὅ­λα βγαλ­μέ­να ἀ­πό τήν γρα­φί­δα του καί τήν καρ­δι­ά του.
Ἀ­γω­νί­στη­κε πει­σμα­τι­κά γι­ά τήν ἔ­λευ­ση τῶν Φοι­τη­τῶν Ἰ­α­τρι­κῆς ἀ­πό τήν Θεσ­σα­λο­νί­κη στήν Ἀ­λε­ξαν­δρού­πο­λη καί ἐ­δι­και­ώ­θη­κε.
Πα­ρε­νέ­βη καί συ­νε­τέ­λε­σε στήν θε­με­λί­ω­ση καί ἀ­νέ­γερ­ση τοῦ κτι­ρί­ου τῶν πρα­κλι­νι­κῶν ὄ­πι­σθεν τοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου.
Δι­έ­θε­σε ὄ­χι μό­νο εἰ­δι­κό κτί­ρι­ο, ἀλ­λά καί τόν ὑ­πό­γει­ο Να­ό τοῦ ἁ­γί­ου Νε­κτα­ρί­ου γι­ά τήν δι­ευ­κό­λυν­ση τῶν φοι­τη­τῶν τῆς Ἴ­α­τρι­κῆς. Τὸ ἴ­δι­ο ἀ­γω­νί­στη­κε γι­ὰ τὴν ἀ­νέ­γερ­ση τοῦ με­γά­λου Πα­νε­πι­στη­μι­α­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου ποὺ ἤ­δη λει­τουρ­γεῖ.
Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Ἄν­θι­μος κα­τώρ­θω­σε νὰ συ­νε­γεί­ρη ὅ­λους τοὺς ἄρ­χο­ντες τοῦ τό­που καὶ τὸ λα­ὸ στὴ δι­εκ­δί­κη­ση τῶν αἰ­τη­μά­των τους.
Ἀ­νέ­βη­κε πολ­λὲς φο­ρὲς στὰ μπαλ­κό­νι­α γι­ὰ νὰ φω­νά­ξη «Ξύ­πνα λα­έ τοῦ Ἕ­βρου γι­ὰ νὰ δι­εκ­δι­κή­σεις τὰ δί­και­ά σου».
Γι­ὰ τοὺς ἐ­μπό­ρους καὶ τοὺς ἐ­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, γι­ὰ τοὺς ἀ­γρό­τες καὶ τοὺς ἐρ­γά­τες, γι­ὰ τοὺς ἀ­νέρ­γους καὶ μι­κρο­ε­παγ­γελ­μα­τί­ες ἔ­πρα­ξε καὶ πράτ­τει ὅ,τι εἶ­ναι δυ­να­τό.
Σὲ κά­θε ἐ­πί­σκε­ψη Πρω­θυ­πουρ­γοῦ, Ὑ­πουρ­γοῦ ἢ ἄλ­λου κυ­βερ­νη­τι­κοῦ πα­ρά­γο­ντα θέ­τει τὰ προ­βλή­μα­τα τοῦ τό­που ἄ­με­σα καὶ πρα­κτι­κά.
Ἕ­να ση­μα­ντι­κώ­τα­το ση­μεῖ­ο τῆς προ­σφο­ρᾶς τοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Ἀν­θί­μου εἶ­ναι τὸ πνεῦ­μα τῆς ἑ­νό­τη­τος ποὺ καλ­λι­έρ­γη­σε σὲ ὅ­λα τὰ ἐ­πί­πε­δα τῆς το­πι­κῆς κοι­νω­νί­ας τοῦ Ἕ­βρου.
Ἐ­πὶ τρι­ά­ντα χρό­νι­α ἡ συ­νερ­γα­σί­α τοῦ Μη­τρο­πο­λί­του μὲ τοὺς Βου­λευ­τὲς τοὺς Νο­μάρ­χες, τοὺς Στρα­τη­γοὺς, τοὺς Δη­μάρ­χους, τοὺς Κοι­νο­τάρ­χες, καὶ ὅ­λους τοὺς πα­ρά­γο­ντες τοῦ τό­που ὑ­πῆρ­ξε ὑ­πο­δει­γμα­τι­κή.
Ἡ πα­ρου­σί­α του στὸ Στρα­τὸ ἐ­νι­σχύ­ει πά­ντο­τε τὸ ἐ­θνι­κὸ καὶ πα­τρι­ω­τι­κὸ φρό­νη­μα.
Εἰ­δι­κὰ γι­ὰ τὴ Σα­μο­θρά­κη τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον ὑ­πῆρ­ξε ἀ­μέ­ρι­στο. Ἀ­νή­γη­ρε Ἐ­πι­σκο­πεῖ­ο τὸ ὁ­ποῖ­ο φι­λο­ξε­νεῖ ὅ­λους ὅ­σοι γι­ὰ ποι­μα­ντι­κοὺς λό­γους με­τα­βαί­νουν στὸ νη­σί, ἀ­πο­πε­ρά­τω­σε Να­ούς, ἀ­νε­καί­νι­σε καί ἐ­πε­ξέ­τει­νε ἄλ­λους, πα­ρέ­λα­βε καὶ ἐ­νοι­κο­κύ­ρευ­σε τὸ Με­τό­χι τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­θα­να­σί­ου Ἁ­λω­νί­ων.
Ση­μα­ντι­κώ­τα­το ζή­τη­μα γι­ὰ τὴν Ἱ­ε­ρὰ Μη­τρό­πο­λη Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως καὶ εἰ­δι­κώ­τε­ρα γι­ὰ τὴν Σα­μο­θρά­κη ἦ­ταν ἡ ἐ­πί­ση­μη ἀ­να­κή­ρυ­ξη τῶν Πέ­ντε Νε­ο­μαρ­τύ­ρων ἐκ Σα­μο­θρά­κης ὡς ἁ­γί­ων τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας.
Οἱ ἀ­γῶ­νες του καί οἱ ἀ­γω­νί­ες του γι­ά τήν Θρά­κη εἶ­ναι πα­νελ­λη­νί­ως γνω­στοί.
Ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Ἄν­θι­μος εἶ­ναι ἕ­νας ἀ­πὸ τοῦς πο­λυ­γρα­φο­τέ­ρους συγ­χρό­νους Ἱ­ε­ράρ­χες, κα­θὼς συ­νέ­γρα­ψε καί ἐ­ξέ­δω­σε δε­κα­τρί­α (13) πο­λυ­σέ­λι­δα βι­βλί­α καί δέ­κα ὀ­κτώ (18) με­λέ­τες, ἀ­κο­λου­θί­ες καί ἄρ­θρα ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν, θε­ο­λο­γι­κῶν καί ἐ­θνι­κῶν θε­μά­των.
Τή Δευ­τέ­ρα 26 Ἀ­πρι­λί­ου 2004 ἡ σε­πτή Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος τόν ἐ­ξέ­λε­ξε Μη­τρο­πο­λί­τη Θεσ­σα­λο­νί­κης ὡς δι­ά­δο­χο τοῦ Μα­κα­ρι­στοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Θεσ­σα­λο­νί­κης Πα­ντε­λε­ή­μο­νος Β’.
Ἡ ἐν­θρό­νι­ση του πραγματοποιήθηκε τήν Παρασκευή στίς 18 Ἰουνίου 2004.

Η Ι.Μ. Θεσσαλονίκης για την εκδημία του Μητροπολίτη Ανθίμου


Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με βαθύτατα αισθήματα ανθρωπίνου οδύνης, αλλά και βεβαίας ελπίδας προς τον Αναστάντα Κύριο ανακοινώνει την εκδημία του Μητροπολίτου πρ. Θεσσαλονίκης κυρού Ανθίμου.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κυρός Άνθιμος (κατά κόσμον Διονύσιος Ρούσσας) γεννήθηκε στην Σαλμώνη του νομού Ηλείας στις 26 Οκτωβρίου 1934. 

Σπούδασε φιλολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, υπηρετήσας ως έφεδρος αξιωματικός στην Ελληνικὴ Αεροπορία.

Το 1964 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Θήρας κυρό Γαβριήλ και πρεσβύτερος υπό του ιδίου Αρχιερέως το 1965, οπότε και έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου.

Ως εφημέριος και προϊστάμενος υπηρέτησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (οδού Μετσόβου) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1974, αναπτύσσοντας αξιόλογη δράση ως Ιεροκήρυκας και Πνευματικός, εργαζόμενος αόκνως για τον ευπρεπισμό του ιστορικού Ναού.

Την ίδια περίοδο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος του ανέθεσε την σύνταξη του εβδομαδιαίου εποικοδομητικού φυλλαδίου «Φωνή Κυρίου». Τοποθετήθηκε Διευθυντής Κηρύγματος της Αποστολικής Διακονίας, αναλαβών και την ευθύνη των εκδόσεων και του τυπογραφείου αυτής, ενώ παράλληλα διορίσθηκε Διευθυντής του Φοιτητικού Θεολογικού Οικοτροφείου της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στις 13 Ιουλίου 1974 εξελέγη και την επομένη, 14η Ιουλίου 1974 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης, όπου και αρχιεράτευσε επί τριακονταετία, αναπτύξας πλουσιότατο και πολυσχιδές, πνευματικό, φιλανθρωπικό, κοινωνικό και εθνικό έργο.

Επί των ημερών του ανεγέρθηκαν εκ θεμελίων τριάντα πέντε (35) καινούριοι ιεροί Ναοί και δύο ιερές Μονές.

Διοργάνωσε και έθεσε σε λειτουργία το Εκκλησιαστικό Μουσείο Αλεξανδρουπόλεως.

Υπό την προσωπική του μέριμνα, εκδίδονταν επί τριακονταετία το διμηνιαίο εκκλησιαστικό περιοδικό «ΓΝΩΡΙΜΙΑ».

Εκ θεμελίων, επίσης, ανεγέρθηκαν και λειτούργησαν τέσσερα πρότυπα Ιδρύματα κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης, ενώ συντηρήθηκαν και αναβαθμίστηκαν και άλλα παλαιότερα.

Συγκλονιστικοί ήταν οι αγώνες που έδωσε σε κάθε επίπεδο για τα δίκαια του ακριτικού λαού του Έβρου, μεταξύ των οποίων η καθοριστική συμβολή του στην ίδρυση και λειτουργία της Ιατρικής σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στην Αλεξανδρούπολη.

Στις 26 Απριλίου 2004 η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, σε διαδοχή του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄. 

Η ενθρόνιση του έγινε την Παρασκευή, 18 Ιουνίου 2004 στον Καθεδρικό και Προσκυνηματικό Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης, με την παρουσία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, εκπροσώπων αρχιερέων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, των Πρεσβυγενών και λοιπών Πατριαρχείων και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και πλήθους Αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος. 
Παρέστησαν, επίσης, όλες οι αρχές τις πόλεως, εκπρόσωποι ξένων δογμάτων, ο ευσεβής κλήρος, μοναστικά τάγματα και ο πιστός λαός της πόλης.

Στην αποστολικό θρόνο της Θεσσαλονίκης, συνεχίζοντας την αρχιερατική διακονία του, χειροτόνησε νέους κληρικούς, συμμετείχε ανελλιπώς στην λατρευτική ζωή των Ενοριών, κήρυττε και ομιλούσε ασταμάτητα, ολοκλήρωσε την ανέγερση Ναών, ανανέωσε το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, μερίμνησε για την λειτουργία σε καθημερινή βάση δεκαεπτά (17) ενοριακών συσσιτίων, φρόντισε για την παροχή φιλοξενίας σε απόρους φοιτητές, μέσω των φοιτητικών Οικοτροφείων, ανανέωσε την δυναμική των δύο ιστορικών Ιδρυμάτων της πόλης, στα οποία προήδρευε, το «Ίδρυμα Φροντίδας Ηλικιωμένων “Χαρίσειο Γηροκομείο”» και το «Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων “Παπάφειο Θεσσαλονίκης”», αναδιοργάνωσε την Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και αναμόρφωσε το Εκπαιδευτικό και Πολιτιστικό Ίδρυμα της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης «άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς», συνέστησε και λειτούργησε το Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, επιμελήθηκε την ανακαίνιση και συντήρηση του Επισκοπείου, ενώ συνέχισε την συγγραφική και εκδοτική του δραστηριότητα.

Με την γνωστή του ευαισθησία, πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε πλείστα όσα κοινωνικά θέματα, αρθρογραφούσε τακτικά και συμμετείχε σε ζυμώσεις, με πρώτιστη πάντα έγνοια, την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Πατρίδα.

Στις 7 Αυγούστου του 2023, υπέβαλε αρμοδίως προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την παραίτησή του, για λόγους υγείας. 

Άφησε ειρηνικά την τελευταία πνοή του το πρωί της Πέμπτης 13 Μαρτίου 2025, έπειτα από ολιγόμηνη ασθένεια, νοσηλευόμενος κατ’ οίκον στο Επισκοπείο της Θεσσαλονίκης, όπου και παρέμενε μετά την παραίτησή του, απολαμβάνοντας τον σεβασμό και την τιμή προς το σεπτό πρόσωπό του, από τον διάδοχό του Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεο, τους κληρικούς, τους τοπικούς άρχοντες και το ποίμνιό του.

Επίσημη υποδοχή του σκηνώματος του αοιδίμου Ιεράρχου θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Πέμπτη 13η Μαρτίου στις 7:00 μ.μ. στον Καθεδρικό και Προσκυνηματικό Ιερό Ναό της Θεού Σοφίας, θα τελεσθεί Αρχιερατικό Τρισάγιο και θα πραγματοποιηθούν όλα τα προβλεπόμενα κατά την εκκλησιαστική τάξη για την εκδημία εν ενεργεία Μητροπολίτου.

Το πρωί της Παρασκευής, 14ης Μαρτίου, στις 7:30 θα τελεσθεί ενώπιον του σκηνώματος του μακαριστού Μητροπολίτου η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, το απόγευμα στις 7:30 μ.μ. η ακολουθία των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, το βράδυ της ίδιας ημέρας ιερά Αγρυπνία, ενώ το πρωί του Σαββάτου, θα τελεσθεί Αρχιερατική θεία Λειτουργία.

Το σκήνωμα θα παραμείνει για προσκύνηση στον Καθεδρικό και Προσκυνηματικό Ιερό Ναό της Θεού Σοφίας έως της εξοδίου ακολουθίας, η οποία θα τελεσθεί το Σάββατο  15η Μαρτίου 2025 και ώρα 12η μεσημβρινή στον ίδιο Ναό, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.

Η ταφή του κεκοιμημένου πολιού Ιεράρχου, κατόπιν προσωπικής του επιθυμίας, θα πραγματοποιηθεί στο κενοτάφιο του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Γενναδίου, στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Η αποστολική Εκκλησία των Θεσσαλονικέων καυχάται εν Κυρίω για τον εις τύπον και τόπον Χριστού χαρισθέντα σε αυτήν Επίσκοπό της, τον πολλά προσενεγκόντα και αόκνως κοπιάσαντα στον Αμπελώνα της Εκκλησίας προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν ψυχών. 

Ευχόμαστε για τον μεταστάντα Επίσκοπό μας, ο Τριαδικός Θεός μας, να τον κατατάξει «εν σκηναίς δικαίων», να τον αναπαύσει «εν κόλποις Αβραάμ» και να τον συναριθμήσει «μετά των Αγίων».
Καλή Ανάσταση!

ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ! ΘΑ ΕΝΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ


Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατόπιν ενδελεχούς συζητήσεως, προέβη στην έκδοση του κάτωθι Ανακοινωθέντος περί του θέματος του Τιμίου Σταυρού εντός του Ιερού Βήματος:

«Ε­πει­δή τον τε­λευ­ταί­ο και­ρό έχουν προκύψει ποικίλες αναφορές σχετικά με την το­πο­θέ­τη­ση του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζης και την πε­ρι­φο­ρά Του κα­τά την α­κο­λου­θί­α της Με­γά­λης Πέμ­πτης, η Διαρκής Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος, ύ­στε­ρα α­πό ει­σή­γη­ση της Συ­νο­δι­κής Ε­πι­τρο­πής ε­πί της Θείας Λα­τρεί­ας και του Ποιμαντικού Έργου, αποφασίζει ομοφώνως ό­τι:

1. Η το­πο­θέ­τη­ση του Σταυ­ρού του Χρι­στού ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζη­ς εί­ναι γε­νι­κά καθιερωθείσα πα­ρά­δο­ση, ό­πως παρατηρούμε στα Πατριαρχεία και τις Αυ­το­κέ­φα­λες Ορ­θό­δο­ξες Εκ­κλη­σί­ες, κα­θώς, ε­πί­σης, πα­ρά­δο­ση εί­ναι και η πε­ρι­φο­ρά του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου και η προ­σκύ­νη­σή Του την Με­γά­λη Πέμ­πτη, καθώς και του ι­ε­ρού Ε­πι­τα­φί­ου την Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή.

2. Ο Σταυ­ρός του Χρι­στού στην θε­ο­λο­γί­α της Εκ­κλη­σί­ας, ό­πως εκ­φρά­ζε­ται στα έρ­γα των Πα­τέ­ρων και στην ι­ε­ρά υ­μνο­γρα­φί­α, εί­ναι άρ­ρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νος με την Α­νά­στα­σή Του και δεν δι­α­χω­ρί­ζον­ται: «Τον Σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νού­μεν, Δέ­σπο­τα, και την α­γί­αν σου Α­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν». Εί­ναι ε­νι­αί­ο το μυ­στή­ρι­ο του Σταυ­ρού και της Α­να­στά­σε­ως του Χρι­στού. Δεν νο­εί­ται ο Σταυ­ρός του Χρι­στού χω­ρίς την Α­νά­στα­σή Του, ού­τε Α­νά­στα­ση του Χρι­στού χω­ρίς τον Σταυ­ρό.

3. Οι λει­τουρ­γι­κές αλ­λα­γές του τυ­πι­κού της Εκ­κλη­σί­ας γί­νον­ται με α­πο­φά­σεις των Συ­νο­δι­κών Ορ­γά­νων Της».

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, παρακολουθώντας την κατάσταση που επικρατεί στην Συρία, συμπαρίσταται ολοψύχως στον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη Ι’ και προσεύχεται στον Θεό αφενός να ενδυναμώνει αυτόν, τους κληρικούς και το ποίμνιο του παλαιφάτου αυτού Πατριαρχείου κατά την παρούσα δοκιμασία και αφετέρου να αποκατασταθεί η ειρηνική συνύπαρξη όλου του συριακού λαού στις προγονικές εστίες τους.

Η ΔΙΣ, αφού έλαβε γνώση της ο­μό­φω­νης έκ­θε­σης της Τρι­με­λούς Ε­πι­τρο­πής, η ο­ποί­α ε­πι­σκέ­φθη­κε τον α­σθε­νούν­τα Σε­βα­σμι­ώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, έ­κα­νε α­πο­δε­κτό το α­πό 17.2.2025 ι­α­τρι­κό πό­ρι­σμα της ως ά­νω Ε­πι­τρο­πής και, βά­σει του άρ­θρου 34 παρ. 6 του Νό­μου 590/1977 «Πε­ρί του Κα­τα­στα­τι­κού Χάρ­του της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος», κή­ρυ­ξε τον θρό­νο της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης εν χη­ρεί­α.

Ακολούθως ό­ρι­σε, βά­σει του άρ­θρου 23 παρ. 1 του α­νω­τέ­ρω Νό­μου, τον Σε­βα­σμι­ώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη Ιωαννίνων κ. Μάξιμο Το­πο­τη­ρη­τή της ως ά­νω Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως και α­πέ­στει­λε τα κα­τά νό­μον απαιτούμενα έγ­γρα­φα προς τον Υ­πουρ­γό Παι­δεί­ας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού γι­α την έκ­δο­ση του σχε­τι­κού Προ­ε­δρι­κού Δι­α­τάγ­μα­τος.

Κατά τις Συνεδρίες Της η ΔΙΣ:

– Με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 1700 ετών από την σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου αποφάσισε:

α) Την τέλεση Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, την 1η Ιουνίου 2025, Κυριακή των Αγίων Πατέρων, κατά την οποία θα ομιλήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

β) Την έκτακτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025, με μοναδικό θέμα την Α’ Οικουμενική Σύνοδο και ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο.

γ) Την πραγματοποίηση καλλιτεχνικής εκδήλωσης, το απόγευμα της Δευτέρας 2 Ιουνίου 2025.

δ) Την έκδοση σχετικής Συνοδικής Εγκυκλίου, η οποία θα αναγνωσθεί στους Ιερούς Ναούς κατά την Κυριακή των Αγίων Πατέρων.

ε) Την διανομή στους κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος του πονήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου με τίτλο: «Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος Νίκαια της Βιθυνίας – 325 μ.Χ.,

Ιστορικοδογματική θεώρηση», των εκδόσεων της ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ.

– Εξ αφορμής της εκθέσεως έργων ζωγραφικής με τίτλο «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος», η οποία φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη, η ΔΙΣ εξέφρασε την λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων της εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση.

– Ενημερώθηκε από τη Συνοδική Επιτροπή επί της Χριστιανικής Αγωγής και της Νεότητος περί της πραγματοποιηθείσας, την 13η Φεβρουαρίου 2025 στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, Γ’ Πανελλήνιας Συνάντησης των Υπευθύνων των Γραφείων Νεότητος των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, με θέμα: «Τα δομικά προβλήματα των social media και ο επερχόμενος ανασχηματισμός τους – Η ανάγκη ερχομού της αλήθειας».

Ενημερώθηκε από τη Συνοδική Επιτροπή επί της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου περί της αποφάσεως του Εποπτικού Συμβουλίου Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως σχετικά με τον αριθμό των εισακτέων μαθητών και μαθητριών στην Α’ τάξη των Προτύπων Εκκλησιαστικών Γυμνασίων και των Προτύπων Εκκλησιαστικών Λυκείων, κατά το σχολικό έτος 2025-2026.

– Ενέκρινε την πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί του Τύπου, των Δημοσίων Σχέσεων και της Διαφωτίσεως για τη διοργάνωση της Θ’ Ημερίδος, με σκοπό την ενημέρωση των υπευθύνων Γραφείων Τύπου, καθώς και άλλων προσώπων που ασχολούνται με την επικοινωνία των Ιερών Μητροπόλεων των Περιφερειών Δυτικής Ελλάδος και Ιονίων Νήσων, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών την Τρίτη 13 Μαΐου 2025.

Ενέκρινε, κατόπιν προτάσεως της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, την πραγματοποίηση της ΛΕ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης, από 5ης έως 7ης Νοεμβρίου 2025, με θέμα: «Νεοπαγανισμός: όψεις και πρακτικαί».

Ενημερώθηκε από την Ειδική Συνοδική Επιτροπή επί των Χριστιανικών Μνημείων, περί της διοργανωθείσας, την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2025 στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, Επιστημονικής Ημερίδας, υπό τον τίτλο: «Τα Εκκλησιαστικά Παλαίτυπα Βιβλία: Σημασία – Κίνδυνοι – Προστασία», η οποία τέλεσε υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Ενημερώθηκε από την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Αθλητισμού περί της κατόπιν Συνοδικής Αποφάσεως τελεσθείσας, την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Παγκρατίου, Θείας Λειτουργίας υπέρ των αθλητών, των προπονητών και των αθλητικών παραγόντων όλων των ολυμπιακών αθλημάτων.

– Ενέκρινε τους διορισμούς: α) του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Παντελεήμονος Θωμόπουλου, ως Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, β) του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Μαξίμου Χατζή, ως Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας και γ) του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ανθίμου Κωσταράκη, ως Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής.

– Έθεσε υπό την αιγίδα Αυτής το Εκπαιδευτικό Σεμινάριο υπό τον τίτλο «Χειρουργική Ογκολογία Πεπτικού και Μεταμοσχεύσεις: Θεραπευτικές εξελίξεις και σύγχρονες τεχνικές», το οποίο διοργανώνεται από το Ινστιτούτο Μελέτης Νεοπλασμάτων Πεπτικού (Ι.Μ.ΝΕ.ΠΕ) και θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 14 έως και την Κυριακή 16 Μαρτίου 2025, στην Εθνική Βιβλιοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, στην Αθήνα.

– Όρισε τον Σε­βα­σμι­ώ­τατο Μη­τρο­πο­λίτη Γρεβενών κ. Δαβίδ Εκ­πρό­σωπο της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος στην Τε­λετή αφής του Αγίου Φω­τός κατά το Με­γάλο Σάβ­βατο στα Ιε­ρο­σό­λυμα.

– Όρισε τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Εμμανουήλ Παπαμικρούλη, Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθοδόξων και των Διαχριστιανικών Σχέσεων, Εκ­πρό­σωπο Αυτής στη δεύτερη «Ετήσια Διάλεξη Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα», η οποία διοργανώνεται από το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025 στις 18.00, στην Αίθουσα Οπτικοακουστικών της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

Τέλος, η Δ.Ι.Σ. κατάρτισε τον Συμπληρωματικό Πίνακα υποψηφίων κληρικών προς εγγραφή στον Κατάλογο των προς Αρχιερατεία εκλογίμων, ενέκρινε αποσπάσεις κληρικών και ασχολήθηκε με θέματα Ιερών Μητροπόλεων και Συνοδικών Επιτροπών, καθώς και με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.

Στο διάλειμμα της χθεσινής Συνεδρίας, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Μητροπολίτες υποδέχθηκαν τον Διευθυντή της Σχολής Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Κάστιζα, Καθηγητές και Ιεροσπουδαστές της Σχολής οι οποίοι επισκέφθηκαν το Συνοδικό Μέγαρο.

Ο Μακαριώτατος ανέφερε ότι, ύστερα από αρκετό χρόνο προετοιμασίας και πολλές δυσχέρειες, άρχισαν κατά το τρέχον σχολικό έτος να λειτουργούν οι ΣΜΥΚ, οι οποίες έχουν ως σκοπό την απόκτηση θεολογικών γνώσεων και λειτουργικής αγωγής, την εκκλησιαστική κατάρτιση και την πνευματική καλλιέργεια των υποψηφίων κληρικών.

Όπως ιδιαιτέρως τόνισε, η λειτουργία των εν λόγω Σχολών είναι αποτέλεσμα των άοκνων προσπαθειών του Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, και όλων των Μελών αυτής, σε συνεργασία με το Εποπτικό Συμβούλιο Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης.

Τέλος, ο Μακαριώτατος ευχήθηκε στο διδακτικό προσωπικό εμπνευσμένη διδακτική διακονία και δύναμη εξ ύψους, στους δε ιεροσπουδαστές να αξιωθούν μετά το πέρας των σπουδών τους να διακονήσουν με φόβο Θεού το Άγιο Θυσιαστήριο και τον λαό του Θεού.

ΕΚΤΑΚΤΟ !!Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ !

Συνήλθε χθες και σήμερα, Δευτέρα 10 και Τρίτη 11 Μαρτίου 2025, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 168ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατόπιν ενδελεχούς συζητήσεως, προέβη στην έκδοση του κάτωθι Ανακοινωθέντος περί του θέματος του Τιμίου Σταυρού εντός του Ιερού Βήματος:

«Ε­πει­δή τον τε­λευ­ταί­ο και­ρό έχουν προκύψει ποικίλες αναφορές σχετικά με την το­πο­θέ­τη­ση του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζης και την πε­ρι­φο­ρά Του κα­τά την α­κο­λου­θί­α της Με­γά­λης Πέμ­πτης, η Διαρκής Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος, ύ­στε­ρα α­πό ει­σή­γη­ση της Συ­νο­δι­κής Ε­πι­τρο­πής ε­πί της Θείας Λα­τρεί­ας και του Ποιμαντικού Έργου, αποφασίζει ομοφώνως ό­τι:

Η το­πο­θέ­τη­ση του Σταυ­ρού του Χρι­στού ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζη­ς εί­ναι γε­νι­κά καθιερωθείσα πα­ρά­δο­ση, ό­πως παρατηρούμε στα Πατριαρχεία και τις Αυ­το­κέ­φα­λες Ορ­θό­δο­ξες Εκ­κλη­σί­ες, κα­θώς, ε­πί­σης, πα­ρά­δο­ση εί­ναι και η πε­ρι­φο­ρά του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου και η προ­σκύ­νη­σή Του την Με­γά­λη Πέμ­πτη, καθώς και του ι­ε­ρού Ε­πι­τα­φί­ου την Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή.
Ο Σταυ­ρός του Χρι­στού στην θε­ο­λο­γί­α της Εκ­κλη­σί­ας, ό­πως εκ­φρά­ζε­ται στα έρ­γα των Πα­τέ­ρων και στην ι­ε­ρά υ­μνο­γρα­φί­α, εί­ναι άρ­ρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νος με την Α­νά­στα­σή Του και δεν δι­α­χω­ρί­ζον­ται: «Τον Σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νού­μεν, Δέ­σπο­τα, και την α­γί­αν σου Α­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν». Εί­ναι ε­νι­αί­ο το μυ­στή­ρι­ο του Σταυ­ρού και της Α­να­στά­σε­ως του Χρι­στού. Δεν νο­εί­ται ο Σταυ­ρός του Χρι­στού χω­ρίς την Α­νά­στα­σή Του, ού­τε Α­νά­στα­ση του Χρι­στού χω­ρίς τον Σταυ­ρό.
Οι λει­τουρ­γι­κές αλ­λα­γές του τυ­πι­κού της Εκ­κλη­σί­ας γί­νον­ται με α­πο­φά­σεις των Συ­νο­δι­κών Ορ­γά­νων Της».

ΔΟΞΑΣΑΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ !!!

Κάνε αυτό και δεν θα χάσεις


Σαφής, αλλά και φοβερή, είναι η προειδοποίηση του Κυρίου: «Πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική, ένοχος έσται τη κρίσει» (Ματθ. 5:22). Μην οργίζεσαι εναντίον κανενός ανθρώπου, έστω κι αν πραγματικά έχεις απ’ αυτόν αδικηθεί. «Οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται» (Ιακ. 1:20). 
Γι’ αυτό «ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών… πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία. Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν» (Εφ. 4:26,31-32).
Μην οργίζεσαι ποτέ εναντίον κανενός και για καμιά αιτία, εκτός κι αν κάποιος θελήσει να σε χωρίσει από τον Θεό και την αγάπη Του. Ποιος όμως έχει τη δύναμη να το κατορθώσει αυτό, αν δεν το θέλεις εσύ ο ίδιος; «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; …Ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8:35,38-39).
«Παύσαι από οργής και εγκατάλιπε θυμόν, μη παραζήλου ώστε πονηρεύεσθαι· ότι οι πονηρευόμενοι εξολοθρευθήσονται, οι δε υπομένοντες τον Κύριον αυτοί κληρονομήσουσι γην» (Ψαλμ. 36:8-9). Γράψε μέσα στην καρδιά σου αυτή τη σαφή εντολή που δίνει ο Θεός με το στόμα του προφήτου, και διώξε μακριά σου το πάθος της οργής.
Δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο καμιά εύλογη αιτία για να οργίζεσαι και να θυμώνεις, εκτός από τις περιπτώσεις που προσβάλλεται η δόξα του Θεού και περιφρονείται ο νόμος Του. Αλλά και τότε πρέπει να συζεύξεις την οργή με τη διάκριση, για να μη βλάψεις την ψυχή σου. «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Εφ. 4:26), παραγγέλλει με σοφία ο απόστολος.
Ο Κύριός μας δεν ήταν θυμώδης και οργίλος, αλλά πάντοτε πράος και μακρόθυμος με τους αμαρτωλούς: «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29). Όταν οι μαθητές Του οργισμένοι κατά των Σαμαρειτών που δεν Τον δέχθηκαν, είπαν: «Κύριε, θέλεις είπωμεν πυρ καταβήναι από ουρανού και αναλώσαι αυτούς;», ο Κύριος «επετίμησεν αυτοίς και είπεν· ουκ οίδατε ποίου πνεύματος εστέ υμείς» (Λουκ. 9:54-55).
Άλλοτε πάλι, διδάσκοντας, έλεγε: «Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος· εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. 6:14-15).
Θα μου πεις: Μα ο τάδε με αδίκησε, με πρόσβαλε, με συκοφάντησε, μ’ έβλαψε χωρίς λόγο…
Αλλά πες μου κι εσύ, ποιος αδικήθηκε περισσότερο από τον ίδιο τον Θεό; Ποιος κακολογήθηκε, ποιος συκοφαντήθηκε, ποιος χλευάσθηκε, ποιος ατιμάσθηκε περισσότερο, αν και αναμάρτητος; Ποιος ραπίσθηκε, ποιος εμπτύσθηκε, ποιος μαστιγώθηκε, ποιος τέλος σταυρώθηκε σαν κακούργος, αν και τελείως αθώος; Κι όμως, με όλα αυτά, Εκείνος δεν οργίσθηκε και δεν κάκισε τους άνομους σταυρωτές του. Αλλά και πάνω στον Σταυρό ακόμη προσευχόταν λέγοντας: «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23:34).
Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται. Από τον φόβο προέρχονται το ψεύδος και η υποκρισία, από την αγάπη η ειλικρίνεια και η εγκαρδιότητα.
Ο οργισμένος άνθρωπος είναι τυφλός και τρελός. Δεν συναισθάνεται τι λέει και τι κάνει. Συχνά, μετά το ξέσπασμά του, μετανοεί πικρά για όσα άτοπα είπε και έκανε. Γιατί η οργή που δεν δαμάζεται συγχύζει τον νου, ταράζει την ψυχή, καταστρέφει τη λογική, φυγαδεύει το Πνεύμα του Θεού και αφήνει τον άνθρωπο έρμαιο στα χέρια του διαβόλου. Όποιος δαμάζει τον θυμό του, εύκολα θα συγκρατήσει τον εαυτό του απ’ όλα τα κακά.
Αν λοιπόν συμβεί ποτέ να οργιστείς με κάποιον, μην πεις τίποτα. Σιώπησε ή φύγε, και μην επιτρέψεις να βγει από μέσα σου η φλόγα της οργής, που θα κατακαύσει και σένα κι εκείνους που σε περιβάλλουν. Και όταν η καρδιά σου ειρηνεύσει, τότε πες, αν χρειάζεται, δυο λόγια αγάπης για την «οικοδομήν της χρείας». Ένας ειρηνικός και πράος λόγος είναι πιο καρποφόρος και πειστικός από χίλια λόγια οργισμένα, έστω και σωστά.
Τέλος, πάντα να θυμάσαι πως αν ήσουν ταπεινός δεν θα οργιζόσουν. Η οργή είναι η πιο εκλεκτή θυγατέρα του εγωισμού. Όπου εμφανισθεί η ταπείνωση, εξαφανίζεται σαν καπνός ο θυμός.
Γέννημα της οργής είναι η μνησικακία. Μνησικακία είναι η συντήρηση της οργής, μια διαρκής κακία, σαράκι της ψυχής, ένα καρφί μπηγμένο μόνιμα στην ψυχή, φονευτής της αγάπης, της προσευχής, της μετανοίας και όλων των αρετών. Αν θέλεις να νικήσεις τη μνησικακία, πολέμησε το πάθος της οργής, που τη γεννά. Αν θέλεις όμως να τη φονεύσεις, τότε πρέπει πρώτα να παλέψεις για την απόκτηση της αγάπης και της ταπεινώσεως. 
Μέχρι τότε, χρησιμοποίησε σαν προσωρινό βάλσαμο για την κατασίγαση του πάθους την ανάμνηση των παθημάτων του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η ανάμνηση των φρικτών παθών και του σταυρικού Του θανάτου θα μαλακώσει την ψυχή σου που μνησικακεί, γιατί θα αισθανθείς υπερβολική ντροπή αναλογιζόμενος τη δική Του ανεξικακία.

Τό ἔργον τοῦ πνευματικοῦ θερισμοῦ


Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας δὲν διατηροῦν σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία. Πολλοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ δημιούργησαν αὐτὴ τὴν κατάσταση, ποὺ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ὄχι τὴν εὐτυχία ποὺ ἐπιζητοῦσαν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ τὴ δυστυχία ποὺ ἐπιμόνως ἤθελαν νὰ ἀποφύγουν!
Ἔτσι συμβαίνει πάντα μὲ ἐκείνους ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ζοῦν χωρὶς τὴν ἄνωθεν βοήθεια. Θεωροῦν ἀποτελεσματικὸ νὰ περιφρονήσουν τὶς θεῖες ἐντολές καί, χωρὶς ἀναστολὲς καὶ ἐμπόδια, νὰ ἀξιοποιήσουν τὶς δυνάμεις τους, γιὰ νὰ πετύχουν ὅλα ὅσα ἐπιθυμοῦν καὶ ὅλα ὅσα ὑποδεικνύουν οἱ ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι γνωστοὶ ἀπὸ ποικίλες δραστηριότητές τους. Τελικὰ βιώνουν τὴν πικρία τῆς ἀποτυχίας καὶ ὁδηγοῦνται στὴν ἀπελπισία μὲ πλῆθος ψυχολογικῶν προβλημάτων. Δυστυχῶς, οἱ ὑποδείξεις καὶ οἱ συμβουλὲς τῶν εἰδικῶν ποὺ συνεχῶς προβάλλονται, κυρίως ἀπὸ τὰ μέσα τῆς ἐνημέρωσης, ἀποδεικνύονται ἀναποτελεσματικὲς καὶ ἐπιζήμιες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.

Ἀλήθεια, τί μπορεῖ νὰ προσφέρει ἕνας «θηλυπρεπὴς αἰσθητικός, ἕνας φιλήδονας πεζογράφος, ἕνας ὀνειροπόλος στιχουργός, ἕνας ὠμὸς καλλιτέχνης, ἕνας θορυβοποιὸς ὑλιστὴς καὶ ὁλόκληρο ἐκεῖνο τὸ ἄθροισμα τοῦ νοσηροῦ φιλελευθερισμοῦ, ποὺ ἐργάζεται ἐπίμονα, γιὰ νὰ ὀργανώσει καὶ νὰ ἐξοπλίσει τὸν κόσμο κατὰ τρόπο ποὺ προδίδει γυμνότητα ψυχικῆς εὐγένειας καὶ ἄρνηση τοῦ στοιχειώδους ἀγαθοῦ, δηλαδὴ τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης;», ἀναρωτιόταν εὐλαβής κληρικός.
Ἡ κοινωνία μας, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὑλικὴ χρεωκοπία, βιώνει καὶ τὴν πνευματική. Γιὰ τὴν πρώτη ἀνησυχοῦν οἱ πολιτικοὶ καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἐξαλείψουν μὲ διάφορα περιοριστικὰ μέτρα. Γιὰ τὴ δεύτερη τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ ἀδιαφορεῖ καὶ συν­εχίζει τὴν καταστροφικὴ πορεία του πρὸς τὴν εὐτυχία, ποὺ ποτὲ δὲν τὴν κατακτᾶ. Δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ ἀποχαλίνωση τῆς σάρκας, οἱ θεωρίες τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἀσύδοτου στοχασμοῦ, ἡ ἱκανοποίηση τῶν παθῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐντυπωσιακὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, δὲν μποροῦν νὰ φέρουν στὴ ζωὴ του τὰ ἐπιδιωκόμενα καὶ ἐπιθυμητά. Ὅσοι εἶναι ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ἔχουν ἐπιτυχίες καὶ φυσικὰ οὔτε πνευματικοὺς καρπούς. Ματαίως καταπονοῦνται ἀπὸ τὶς ἀτέλειωτες μέριμνες, παρὰ τὴν τεχνικὴ πρόοδο, καὶ ὁδηγοῦνται στὸν ἐκβαρβαρισμό καὶ τὴν ἀποκτήνωση!
Ὅμως κάτι πρέπει νὰ γίνει, γιὰ νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι τὶς ὄρθες ἐπιλογές, νὰ καθοδηγοῦνται ἀπὸ ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ νὰ ἔχουν διαρκῆ ἀναφορὰ στὸ Θεό. Νὰ ξαναβροῦν τὸ Θεὸ ποὺ ἔχασαν καὶ νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι τοὺς περιμένει, τοὺς προστατεύει καὶ τοὺς ἀνοίγει ἄλλους δρόμους ποὺ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴ δυστυχία ποὺ βιώνουν.
Τὸ ἔργο τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ἀνθρώπων στὸ Θεὸ κυρίως εἶναι ἔργο τῶν κληρικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν συνειδητῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί Ἐκκλησία εἶναι κλῆρος καὶ λαός. Καὶ πάντα μὲ κεφαλὴ καὶ ὁδηγὸ τὸ Χριστό. Τὰ μέλη της γιὰ νὰ ἐργάζονται ἀποτελεσματικὰ πρέπει νὰ ἔχουν συν­έπεια στὶς ἐντολές. Ἰδιαίτερα οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ ἔχουν εὐαισθησία καὶ ἡ πρώτη συγκίνησή τους, ὅταν λάβαιναν τὴν ἱερωσύνη, νὰ διατηρεῖται καὶ μετά, σ’ ὅλη τὴ διακονία. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴ χειροτονία τους ἐκφώνησαν χειροτονητήριους καὶ ἐνθρονιστήριους λόγους, «τῶν ὁποίων ἡ καλλιέπεια, ὁ στόμφος, τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα γιὰ λίγες στιγμὲς συγκίνησαν τὴν ψυχή τους καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων, ποὺ προσεύχονταν στὸ Θεὸ νὰ μὴ εἶναι μόνο λόγοι χειλέων οὔτε καθιερωμένοι τύποι τοῦ ἑορταστικοῦ προγράμματος, ἄλλα νὰ γίνονται πράξη. 
Ὁ κάθε κληρικός, ἐπίσκοπος ἢ ἱερέας, πρέπει νὰ εἶναι συντετριμμένος στὴ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν δεχτεῖ ὡς οἰκονόμο τῶν μυστηρίων του καὶ νὰ διαβεβαιώνει ὅτι θὰ σηκώσει τὸ σταυρὸ καὶ θὰ ταχθεῖ, ὄχι οὐραγός, ἀλλὰ σημαιοφόρος τοῦ Χριστοῦ, θὰ εἶναι πῦρ φλέγον καὶ ἐμπρηστὴς τῶν φωλεῶν τοῦ διαβόλου καὶ ὁλοθρευτὴς ἄγγελος τῶν ἐλεεινῶν βλαστημάτων τῆς ἁμαρτίας», ὅπως ἔλεγε ὁ ἔμπειρος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ προαναφέραμε.
Μερικοὶ κληρικοὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ ἐπηρεάσουν τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ φέρουν τὸ ἐξωτερικὸ σχῆμα τῆς ἱερωσύνης, ἐνῶ στὴν πρα­γμα­τικότητα ἀπὸ αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ δὲν μαγνητίζει, ἀλλὰ ἡ ψυχικὴ ἀκτινοβολία τοῦ ρασοφόρου τὸ ὀμορφαίνει καὶ τὸ καθιστᾶ σεβαστό». Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄνθρωποι ποὺ παρακολουθοῦν τοὺς κληρικοὺς, γιὰ νὰ παίρνουν ἀφορμή, προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὴ δική τους ἁμαρτωλότητα, ἀλλὰ καὶ νὰ διαπομπεύσουν γενικὰ τὴ θρησκεία.
Οἱ θεριστὲς τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἔχουν συναίσθηση τῆς χριστιανικῆς τους ἰδιότητας, νὰ ἐργάζονται πρῶτα γιὰ τὴ δική τους καθαρότητα καὶ μετὰ νὰ προεκτείνουν τὴ δράση τους καὶ πρὸς τοὺς μακράν τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους.

Τι πρέπει να πάρουμε μαζί μας στην Εκκλησία αύριο Κυριακή της Ορθοδοξίας


Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. 
H Κυριακή της Ορθοδοξίας 2022
Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).
Οι άγιες εικόνες
Οι άγιες εικόνες στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελούν αντικείμενα λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του!
Οι άγιες εικόνες έχουν τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.
Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός.
Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.
Κυριακή της Ορθοδοξίας η περιφορά των αγίων εικόνων
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας προβλέπεται από το τυπικό και η περιφορά των αγίων εικόνων. Τα παλαιότερα χρόνια αλλά και σήμερα οι πιστοί παίρνουν στην Εκκλησία κάποια εικόνα από το εικονοστάσι του σπιτιού τους, το ίδιο θα κάνουμε και αύριο όλοι μας.
Καλή σαρακοστή & καλό στάδιο
orthodoxia.online

ΕΚΤΑΚΤΟ – ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΑΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ


Εκοιμήθη σήμερα, Τετάρτη 5 Μαρτίου 2025 ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελαίας κ. Θεοδώρητος, σε ηλικία 84 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο Μητροπολίτης Ελαίας άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ όπου και νοσηλευόταν.

Επίσης, να αναφερθεί ότι για την εκδημία του Σεβασμιωτάτου ενημερώθηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Ο κατά κόσμον Στυλιανός Τσιριγώτης γεννήθηκε στο χωριό Βελιά Λακωνίας το 1941.

Σπούδασε τη Θεολογία αρχικά στη Θεολογική Σχολή Χάλκης αλλά λόγω αναστολής της λειτουργίας της περάτωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1974.

Το 1979 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής της Γκρενόμπλ της Γαλλίας.

Το 1963 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Σπάρτης.

Διάκονος χειροτονήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1964 και Πρεσβύτερος την 1 Ιουλίου 1967 από τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης Κυπριανό.

Διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Σπάρτης από το 1968 μέχρι το 1976. Το 1978 διορίστηκε Καθηγητής της Πατμιάδας Εκκλησιαστικής Σχολής και στη συνέχεια αποσπάστηκε στην Περσία ως Πατριαρχικός Έξαρχος και Διευθυντής της εκεί Ελληνικής Σχολής.

Διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βλατάδων από το 1980 μέχρι το 1985.

Στις 25 Μαρτίου 1984 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Ελαίας. Εφησυχάζει από το 1985.

Στις 10 Ιανουαρίου 2023 προήχθη σε εν ενεργεία Μητροπολίτη με τον ίδιο τίτλο.